تاثیر زبان و ادبیات در توسعه گردشگری شهری (مطالعه موردی:زبان کرمانجی در شهر رادکان )

صنعت پررونق گردشگری در تمام جوامع،شناخته شده ودارای جایگاه ویژه ای است و یکی از زیرساخت های مهم و موثر در توسعه پایدار گردشگری، زبان و ادبیات است که عامل ارتباط و تعامل میان جامعه میزبان و گردشگران و موجب بهبود وضعیت اشتغال و رشد اقتصادی در مقاصد می شود.ایران و کلانشهرهای آن و شهر رادکان به واسطه داشتن پیشینه غنی و جاذبه های متعدد به مقصدی دلپذیر برای گردشگران تبدیل شده است گویش کرمانجی بزرگ ترین گویش زبان کردی است.هدف این پژوهش ارائه چارچوبی جامع و مفهومی که در آن تاثیر زبان و ادبیات در توسعه گردشگری شهری ،شناسایی و برای درک عمیق ویژگیها، به تبیین عوامل و چگونگی گردشگری ادبی در مقصدهای گردشگری شهری به گونه مطالعات کتابخانه ای می پردازیم ؛بدین منظور برای گردآوری اطلاعات ،از پژوهش های پیشین استفاده شده است. این پژوهش از نظر هدف ،توصیفی و از نظر نتایج ،کاربردی است. نتایج پژوهش نشان می دهد تنوع فرهنگی و زبانی موجود در شهر رادکان و زبان کرمانجی به عنوان یکی از زبان های محلی در این شهر ، می تواند به عنوان یک منبع غنی برای توسعه گردشگری شهری باشد.مولفه های گوناگون شاخص های ادبی و فرهنگی در شهر رادکان باوجودجاذبه هاوظرفیتهای متنوع،دارای ضعف های اساسی است. ازعوامل جذب بازدید کننده،می توان برقراری ارتباط و تعامل و شناخت نیاز گردشگران و زیرساخت و بسترسازی و تسهیلات رفاهی را برشمرداما عدم زیرساخت های گردشگری ،گردشگری شهری رادکان با قابلیت ها واستعدادهای بالقوه آن تناسبی ندارد.

کلیدواژه ها:

زبان وادبیات ، فرهنگ ، زبان کرمانجی ، توسعه گردشگری ، گردشگری شهری ، شهررادکان