گردشگری کشاورزی؛ کلیدی برای توسعه پایدار و مدیریت منابع طبیعی در مناطق روستایی

در راستای تحقق توسعه پایدار و مدیریت منابع طبیعی در مناطق روستایی، گردشگری کشاورزی به عنوان یک راهکار کلیدی برای افزایش تاب آوری جوامع روستایی در برابر تغییرات اقلیمی و حفاظت از منابع آب و خاک پیشنهاد شده است. این پژوهش به بررسی تاثیر گردشگری کشاورزی بر توسعه پایدار و مدیریت منابع طبیعی پرداخته و میزان تاب آوری جامعه روستایی در مواجهه با تغییرات اقلیمی و کمبود منابع آب و خاک را از طریق این راهبرد ارزیابی کرده است. اطلاعات پژوهش از طریق توزیع پرسش نامه بین ۱۷۰ نفر از کارشناسان کشاورزی و گردشگری جمع آوری و با استفاده از آزمون های ناپارامتری دوجمله ای و رتبه بندی فریدمن و تحلیل نرم افزار SPSS۲۶ در سطح معناداری ۰/۰۵ تحلیل شد. نتایج آزمون کای دو فریدمن نشان می دهد که تاثیر عوامل مختلف بر گردشگری کشاورزی نوآورانه متفاوت است و عواملی مانند منابع آب و خاک، توسعه پایدار و تاب آوری جوامع روستایی اهمیت بیشتری دارند. این نوع گردشگری با تنوع بخشی به اقتصاد روستایی و ترویج شیوه های کشاورزی پایدار می تواند به بهبود تاب آوری جوامع کمک کند و مصرف منابع طبیعی را کاهش دهد. با وجود این مزایا، چالش هایی مانند مسائل زیست محیطی و اجتماعی نیاز به برنامه ریزی دقیق و حمایت های سیاستی دارد. تحقیق حاضر نشان می دهد که با همکاری ذینفعان مختلف و تدوین راهبردهای نوآورانه، گردشگری کشاورزی می تواند به ابزاری موثر در توسعه پایدار روستایی و مدیریت منابع طبیعی تبدیل شود.

کلیدواژه ها:

گردشگری کشاورزی ، توسعه پایدار روستایی ، تاب آوری جوامع روستایی ، تغییرات اقلیمی ، مدیریت منابع آب و خاک