بررسی تطبیقی پیش قراردادها در حقوق ایران و فرانسه

علی القاعده مذاکرات ابتدایی و مقدماتی که از آن به پیش قرارداد تعبیر می شود، زمینه ساز تشکیل قراردادهای مهم بوده و اصل آزادی ارادهبرآن حاکم است. مسئولیت شخص در قبال اقدامات منتسب به وی در مرحله پیش از انعقاد قرارداد موضوع جدیدی است که امروزه توجه نظامهای حقوقی مختلفی را به خود جلب کرده است. مطابق این دیدگاه، آزادی شخص در انعقاد قرارداد به معنای آزادی شخص در بی توجهی بهحقوق و منافع طرف مذاکره نیست و شخص ممکن است با تحقق شرایطی مسئول شناخته شود. مهمترین مبانی مسئولیت پیش قراردادی میتواند نقض تعهد مذاکره باحسن نیت و ایراد ضرر باشد . با اینکه مسئولیت پیش قراردادی دارای ماهیت خاص خود است، ولی انطباق بیشتری بامسئولیت مدنی غیرقراردادی دارد. وانگه ی این پرسش به میان می آید آیا نادیده گرفتن مفاد مذاکره پیش قراردادی موجب پیدایش مسولیت درحقوق ایران و فرانسه خواهد بود ؟ مبنای این مسولیت در فرض بروز چیست؟ دراین پژوهش بررسی خواهدشد، در حقوق فرانسه نقض این تعهدتوام با حسن نیت را به جهت ارتکاب تقصیر، مبنای مسئولیت مزبور دانست ؛ چنانچه مقنن فرانسوی در دو نهاد جدیدالتاسیس پیمان حق تقدمو وعده ی یکجانبه -که از مصادیق پیش قرادادها در قانون جدید فرانسه محسوب می گردند- شرایط مربوط به تشکیل آن (پیش قرارداد ) وایجاد مسولیت، احکام مقتضی را پیش بینی نمود . در نظام حقوقی ایران نیز، اصولا نمونه ی بارز آن قولنامه است و در صورت وجود شرایط، میتوان از مبانی عام مسئولیت مدنی ( تسبیب ، قاعده ی لاضرر ، غرور ) بعنوان ضمانت اجرای عدم رعایت اصل حسن نیت بهره جست و قایل بهمسولیت ناشی از نقض آن شد و در صورت تحقق شرایط مسئولیت، نقض کننده مذاکره، مکلف به پرداخت غرامت به طرف مقابل خواهد بود

کلیدواژه ها:

مذاکرات مقدماتی ، مسئولیت مدنی ، حقوق فرانسه ، پیش قرارداد.