الهیات زیست محیطی و بایسته های اشتغال و توسعه پایدار

بحران های اساسی انسان مدرن در حوزه های مختلف اقتصادی، اجتماعی، اخلاقی و زیست محیطی؛ کم و بیش در همه کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه از جمله ایران اسلامی، کام بشر را از چشیدن مزه سعادت ناشی از ساخت و کاربست فناوری های شگفتش تلخ کرده است. رویکردهای کلان انسان جدید به جهان، انسان، ارزشها و هنجارها، فاقد انگاره های الهیاتی و خدا شد و علیرغم ادعای وی بر درک و حل گره گاه های اساسی زیست بشری بدون خدا و دین در سایه اشراف او بر کارکردهای دانش جهت کنترل طبیعت و قوانین حاکم بر آن، همواره بر دامنه بحران ها و یاس ناشی از ناتوانی بر غلبه و حل آنها افزوده است. امروزه اما پس از تجارب انسان مدرن پیرامون حیات اجتماعی و تعاملش با محیط زیست دوباره دست نیاز به الهیات جهت اصلاح و بازیابی فرایند رشد و توسعه همه جانبه و همراه با طبیعت، نه با تسلط و تسخیر بی محابای آن گشوده شده است. اگر الهیات را سخن گفتن درباره خدا و آموزه های او، نیز حضور خدا در زندگی بشر برای هدایت و بالندگی او بدانیم، «الهیات زیست محیطی» به مطالعه رابطه میان نقش و عملکرد آموزه های خدا و محیط زیست پرداخته، تلاش می کند تا راه-کارهایی برای حفظ و بهبود محیط زیست ارائه دهد. در این رهیافت الهیاتی تمامی موجودات زنده دارای ارزشی ذاتی اند و بشر مکلف است در چهارچوبی از هنجارها و مسئولیت های اخلاقی نسبت به محیط زیست و منابع آن ایفای نقش کند. در الهیات زیست محیطی، محیط زیست بخشی از خلقت الهی است و انسان وظیفه دارد برای بهره بیشتر و بهتر از آن ها محافظت کند.اشتغال به معنای هر فعالیتی که به منظور تولید کالا یا ارائه خدمات در برابر سود مالی یا معنوی انجام می شود، از مفاهیم پایه ای در اقتصاد و توسعه پایدار است که بر رشد همراه با حفظ منابع طبیعی و محیط زیست تاثیر دارد. الهیات زیست محیطی و توسعه پایدار می توانند به یکدیگر پیوند خورده و اصول مشترکی برای ایجاد تعادل بین نیازهای توسعه ای جوامع و حفاظت از محیط زیست ارائه کنند. این همکاری می تواند از طریق تاکید بر ارزش های اخلاقی، مسئولیت های اجتماعی و ترویج الگوهای مصرف مسئولانه انجام گیرد.

کلیدواژه ها:

الهیات زیست محیطی ، اشتغال ، توسعه پایدار ، کارآفرینی