واکاوی مفهوم انطباق پذیری و تغییرپذیری در معماری مسکن (بر مبنای نظریه ی لایه های برشی ساختمان)

معماری به عنوان یک سرمایه فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی نیاز است تا در فرایند پس از سکونت در دوره های زندگی با نیازهای در حال تغییر کاربران سازگار باشد. از اینرو با توجه به تغییرات بسیار سریع در چرخه زندگی افراد در عصر حاضر توجه به انطباق پذیری و تغییر پذیری در معماری بخصوص معماری مسکن ضروری می شود.پرسش اصلی این پژوهش چیستی مفاهیم انطباق پذیری و تغییرپذیری در معماری و رابطه ی میان این دو مفهوم بر مبنای نظریه ی لایه های برشی ساختمان می باشد.این مقاله قصد داردضمن مرور و نقد نظریات پیشین به مدلی جهت ارزیابی دقیق تر انطباق پذیری در معماری، با درنظرگرفتن تغییرپذیری در لایه های مختلف ساختمانی بپردازد. همچنین ضمن مفهوم سازی تغییر، بینشی عمیق تر در مورد ابعاد و شاخصه های انطباق پذیری و شناسایی زمینه هایی برای تحقیقات بیشتر را فراهم می آورد.این پژوهش از حیث روش، پژوهشی کیفی، به لحاظ هدف، پژوهشی کاربردی و به لحاظ ماهیت، پژوهشی توصیفی- تحلیلی است. از جهت شیوه و روش گردآوری داده ها از نوع مطالعه ی کتابخانه ای بوده و از روش توصیفی برای تحلیل داده ها بهره گرفته شده است.یافته هانشان می دهد، انطباق پذیری مفهوم وسیعی است که شامل مطالعه لایه های مختلف ساختمان با هدف یافتن قابلیت های انطباق پذیری، به منظور پایداری طولانی مدت ساختمان می باشد. همچنین تداوم چرخه ی انطباق پذیری در لایه های مختلف ساختمان ،نه تنها به تداوم چرخه ی تغییر در کالبد، بلکه به تطبیق کاربران با تغییرات بوجود آمده نیز وابسته است.

کلیدواژه ها:

انطباق پذیری ، تغییر ، تغییرپذیری ، سازگاری ساکنین ، معماری مسکن ، نظریه لایه های برشی