نقش مدیریت مشارکتی در ارتقاء عملکرد پارکهای مقیاس شهری (نمونه موردی کلانشهر مشهد)

امروزه آنچه که می تواند توسعه یک شهر و بهروری آن را متضمن شود، مشارکت دادن شهروندان در امور و ادارهیک شهر است که این مشارکت باید در سطح عموم برای فعالیت های شهری در جهت دستیابی به رضایت و مقبولیت شهروندان میسر گردد. از سوی دیگر امروزه ساز و کار مدیریت فضای سبز شهری امری بسیار ظریف و حیاتی است و لازمه حفظ و توسعه مطلوب فضای سبز شهری ، داشتن برنامه و خط مشی های صحیح است . بگونه ایکه لزوم استمرار حفاظت و اهمیت آن، سبب می گردد که تاکید شود "ایجاد فضای سبز در شهرها را نباید در چارچوب مسئولیت های شهرداری ویا مدیریت شهری محدود کرد" و مشارکت مردم و اقدامات انفرادی وجمعی آنها، ضروری و لازم است . لذا هدف تحقیق حاضر این است که در راستای نزدیک تر کردن فضای تعاملی و اشتراکی مدیریت شهری با شهروندان، ارتقاء تعاملات بین سازمانی و بین نهادی و پر کردن شکاف تحقیقات علمی در عرصه مدیریت مشارکتی گام بردارد و به ارائه راهکار و پیشنهاداتی مناسب در جهت بهبود عملکرد و بازدهی بیشتر پارکهای شهری مشهد بپردازد. این مقاله بر اساس روش توصیفی - تحلیلی تهیه گردیده است و برای تجزیه و تحلیل دادهها از روشهای آماری توصیفی و استنباطی ، آزمونهای آماری و نرم افزارهای تخصصی استفاده شده است .یافته های این تحقیق نشان می دهد که بین میزان میان مشارکت شهروندان و عملکرد پارکها رابطه معنادار و مستقیمی وجود دارد، لذا هرچه مشارکت شهروندان افزایش یابد عملکرد پارکها مطلوبتر و رضایتمندی شهروندان بیشتر خواهد شد. از میان شاخص های مشارکت ، مشارکت اجرایی دارای بیشترین میانگین و مشارکت در مدیریت و برنامه ریزی کمترین میانگین را به خود اختصاص داده است . در پایان نیز راهکارها و پیشنهادهای اجرائی در جهت افزایش مشارکت شهروندان که نتیجه آن ارتقاء عملکرد پارکها را به دنبال خواهد داشت ، ارائه گردیده است .

کلیدواژه ها:

پارک شهری ، فضای سبز شهری ، مدیریت شهری ، مشارکت شهروندان ، مشهد