طراحی فضای کار اشتراکی کاربر محور با رویکرد ارتقا تعاملات اجتماعی و معماری پایدار

امروزه فضاهای کار اشتراکی به عنوان محیط های نوآورانه و خلاق برای همکاری و تعامل میان افراد مستقر در آن مورد توجه بسیاری قرار گرفته اند. این فضاها با ارائه امکانات و طراحی مناسب ، نقش مهمی در افزایش بهرهوری ، خلاقیت و رضایت شغلی کارکنان ایفا می کنند . در این پژوهش ، رویکرد طراحی فضای کار اشتراکی با محوریت نیازها و ترجیحات کاربران، و همچنین جنبه های معماری پایدار و میزان تاثیر آن بر تعاملات اجتماعی کاربران مورد بررسی قرار گرفته است . روش تحقیق شامل مرور ادبیات موضوعی ، مصاحبه و پرسشنامه و مشاهده محیطی فضاهای کار اشتراکی موفق می باشد. براساس نتایج ، فاکتورهایی همچون سرزندگی محیطی ، انعطافپذیری چیدمان، جریان بصری و دید باز، دسترسی به نور طبیعی و فضاهای گردهمایی و تعامل ، به عنوان مهم ترین ابعاد طراحی کاربر محور و معماری پایدار شناسایی شده اند. این عوامل می توانند تاثیر مستقیمی بر ایجاد تعاملات اجتماعی ، افزایش میزان رضایت کاربران و بهبود کارایی و خلاقیت در فضاهای کار اشتراکی داشته باشند. نتایج پژوهش حاضر می تواند به طراحان و مدیران فضاهای کار اشتراکی در جهت ارائه محیط های مناسب برای همکاری و تعامل اجتماعی کاربران کمک کند. همچنین پیشنهادات ارائه شده در زمینه معماری پایدار، به بهبود عملکرد محیطی و کاهش اثرات زیست محیطی این فضاها منجر خواهد شد.

کلیدواژه ها:

فضای کار اشتراکی ، طراحی کاربر محور ، معماری پایدار ، تعامل اجتماعی