پیوند کشاوزی و معماری با تاملی بر نقش گردشگری کشاورزی و مولفه موثرآن

سرمنشا تمدن انسان امروزی ارثیه ای است از نیاکانش ، ارثیه ای که نطفه ی فرهنگ انسان شد. نیاکان ما قرن ها پیش تصمیم گرفتند ارباب زمین و زمان باشند، تصمیم گرفتند پیرامون خود را توسعه بخشند درنتیجه عصر کشاورزی را آغاز کردند و پایه تمدن نهادند اما انسان امروزی در مسیر انحطاط آن است . درحالیکه این ارث امروزه یکی از پایه های اصلی نظام اقتصادی کشورها می باشد.امروزه شهرهای سراسر دنیا سعی دارند با استفاده از ویژگی های خاص و منحصر به فرد خود، تصویر و شهرت مثبتی در ذهن گردشگران ایجاد کنند و در نهایت به برندی برای منافع اقتصادی خود تبدیل شوند. و این موضوعی است که در طراحی معماری کمتر به آن پرداخته شده است .پژوهش حاضر به روش توصیفی - تحلیلی ، درصدد ارائه راهکارهای پیشنهادی با هدف ایجاد پیوندی میان معماری و کشاورزی با هدف ارتقای اقتصاد منطقه ، بهبود عوامل زیست محیطی آن، حضور پیوسته شهروندان بومی و ماندگاری ارزشها در اذهان را به همراه داشته باشد، از این رو پژوهش حاضر در پی کنکاشی برای دست یابی به عامل پیوند و مولفه موثر طراحی است که با مطالعه ویژگی های گردشگری روستایی و ویژگی های آن، می توان به آن ها دست یافت . نتایج پژوهش حاکی از آن است که رویداد "آگروتوریسم " و مولفه "چندعملکردی " به عنوان عوامل تاثیرگذار بر پیوند معماری و کشاورزی به عنوان مولفه های کارآ برای رسیدن به پایداری اقتصادی و زیست محیطی معرفی می شوند. این پژوهش در سه بخش (گردشگری ، کشاورزی و مولفه موثر) و در پاسخ به این سوال که چه عواملی می توانند کمک کننده پیوند معماری و کشاورزی در جهت توسعه اقتصادی یک منطقه باشند، تدوین شده است .