تاثیر حقوق شهروندی بر آپارتمان نشینی؛نمونه موردی: مسکن مهر شهر ملکان

افزایش سریع جمعیت شهری که حاصل آن از هم گسیختگی پیوندهای اجتماعی خانواده ها و تضعیف سنت های فرهنگی در اغلب شهرهای بزرگ کشور است ، موجب بروز مشکلات فراوانی در روابط اجتماعی گردیده است . آپارتمان نشینی به عنوان زیرمجموعه ای از زندگی شهری ،یکی از موضوعاتی است که در سال اخیر، به دلیل افزایش جمعیت و به دنبال آن، نیاز به مسکن جدید ضمن گسترش،پیامد ها و چالش های جدیدی را به وجود آورده است . گسترش شهرنشینی طی دهه های اخیر و افزایش تقاضا برای مسکن مردم را به سوی زندگی آپارتمان نشینی سوق داده است و همچنین افزایش جمعیت در قرون اخیر باعث تراکم مادی و اخلاقی در فضاهای شهری شده است . به طوری که وضع مقررات و تدوین قوانین شهری و تعریف و وضع تکلیف و حقوق شهروندی و مسئولیت حاکمیت شهری جهت برقراری نظم و امنیت اجتماعی شهری از الزامات شهرنشینی از عصر سنت تا مدرنیته بر اساس مقتضیات زمان مورد توجه اندیشمندان متفکرین و مدیران شهری بوده است .رعایت حقوق شهروندی از طرف شهروندان اپارتمان نشین و پاسخگویی به نیازهای شهرنشینانیکی از عوامل تامین کننده نظم و امنیت اجتماعی شهری است . پس از بررسی رابطه هریک از عوامل مرتبط با وضعیت حقوق شهروندی و آپارتمان نشینی نتایج این تحقیق نشان داد که سن افراد، میزان تحصیلات و پایگاه اجتماعی و فرهنگی افراد و با میزان آگاهی از حقوق شهروندی رابطه دارد. در نتیجه تجربه زندگی اجتماعی افراد و تعامل با دیگران و همچنین فرهنگ اجتماعی افراد زمینه را برای گسترش تعاملات اجتماعی فراهم می کند باعث آگاهی و اطلاع افراد از تکلیف و وضعیت شهرنشینی شهروندی آنان می شود نتایج تحقیق نشان داد تفاوت معنی داری بین میزان آشنایی و رعایت حقوق شهروندی در بین اپارتمان نشینان دارد. هدف از این تحقیق بررسی توسعه شهری و گسترش اپارتمان نشینی و نقش آن بر وضعیت رعایت حقوق شهروندی در بین شهروندان شهر ملکان است .

کلیدواژه ها:

اپارتمان نشینی ، حقوق شهروندی ، فرهنگ اپارتمان نشینی ، توسعه شهری ، ملکان