کاهش احتمال فروریزش قاب های فولادی دوگانه به روش جداسازی جرم و سختی

بهبود عملکرد میرایی از طریق جداسازی جرم و سختی در سازه های ساختمانی به عنوان یکی از روش های نوین طراحی لرزه ای مطرح می باشد. در این نوع پیکربندی سازه ای سیستم کلی به دو بخش مجزا شامل یک بخش با سختی بالا به عنوان سیستم اصلی باربر جانبی ساختمان و یک بخش دیگر با سختی نسبی پایین ولی حامل بخش عمده جرم ساختمان به عنوان سیستم باربر ثقلی تفکیک می-گردد. اتصال دو بخش فقط از طریق میراگرهای واصل در برخی ترازهای ارتفاعی صورت خواهد پذیرفت. با توجه به اختلاف زیاد بین جرم و سختی دو زیرسیستم و در نتیجه اختلاف در فرکانس ارتعاش آنها، تغییرمکان های نسبی بزرگ بین دو بخش بوجود می-آید که می تواند نیاز به میراگرهای با تعداد و ظرفیت بالا را مرتفع نماید. در شرایط وقوع زلزله های خیلی شدید این فرم از پیکربندی سازه ای با رفتار چند فازی خود می تواند ظرفیت فروریزش سیستم را نسبت به حالت قاب های دوگانه با اتصال صلب افزایش دهد. در این تحقیق ضمن ارائه یک مدل دو درجه آزادی معادل و انجام تحلیل های غیرخطی افزایشی، مشخص گردید که پیکربندی جداسازی جرمی نسبت به قاب های دوگانه آیین نامه ای در حدود ۲۵% افزایش در ظرفیت فروریزش نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

جداسازی جرم و سختی ، سیستم دوگانه ، افزایش میرایی ، رفتار چند فازی ، ظرفیت فروریزش