رتبه بندی سطوح خدمات اقتصادی، اجتماعی وفرهنگی با تبیین ارتباط آن با فرم ساختار فضایی شهری با استفاده از مدل اسکالوگرام (مطالعه موردی: شهر فریدونکنار)

شناخت و درک تفاوت های موجود میان مناطق شهری از نظر میزان برخورداری آنها از امکانات و خدمات گوناگون به منظور شناخت سطح توسعه و محرومیت مناطق، میزان فاصله هر منطقه از اهداف تعیین شده، کاهش نابرابری های منطقه ای، تنظیم برنامه های متناسب با شرایط و امکانات مناطق ضرورتی اجتناب ناپذیر است. دراین مقاله با بهره گیری از روش اسکالوگرام، میزان برخورداری محلات شهر فریدونکنار از شاخص های توسعه در حوزه های جمعیتی، آموزشی، بهداشتی، درمانی، تاسیساتی زیر بنایی، سیاسی اداری و اجتماعی رفاهی و سهم هر یک از شاخص ها و تاثیر آنها در توسعه تعیین شده است. به این ترتیب، میزان توسعه یافتگی محلات فریدونکنار از منظر این شاخص ها مشخص می شود که این امر راهی است برای مسئولان و برنامه ریزان این شهرستان جهت تعیین اولویت های مربوط به طرحها و برنامه های مختلف توسعه محور و توجه بیشتر به شاخص هایی که از لحاظ توسعه ای در وضعیت نامناسبی قراردارند. نتایج این مطالعه نشان می دهد که اختلاف و شکاف زیادی بین محلات مختلف وجود دارد و از لحاظ شاخص های مختلف توسعه ای، محلات ۱۳، ۵، ۲، ۹، یک، ۱۱ و ۱۲ دارای سطح برخورداری از امکانات بالا و از لحاظ توسعه یافتگی در سطح نیمه توسعه یافته رو به بالا، محلات ۶، ۱۴ و ۱۰ دارای سطح برخورداری نسبتا بالا و از لحاظ توسعه یافتگی درسطح متوسط و کم توسعه و محلات ۴، ۷، ۸ و ۳ دارای سطح برخورداری محروم و از لحاظ توسعه یافتگی در سطح فاقد توسعه می باشند.

کلیدواژه ها:

اقتصادی ، اسکالوگرام ، اجتماعی ، فرهنگی ، فریدونکنار