نقش یادگیری مبتنی بر مسئله در بهبود روابط اجتماعی در مدارس ابتدایی

در سال های اخیر، آموزش های نوین و روش های فعال تدریس به ویژه در مقطع ابتدایی، توجه زیادی به خود جلب کرده اند. یکی از این روش ها، یادگیری مبتنی بر مسئله است که به طور خاص در راستای توسعه مهارت های حل مسئله و تفکر انتقادی در فراگیران طراحی شده است. در حالی که این روش معمولا برای ارتقاء مهارت های شناختی و علمی مورد استفاده قرار می گیرد، تحقیقات جدید نشان می دهند که یادگیری مبتنی بر مسئله می تواند به بهبود مهارت های اجتماعی فراگیران نیز کمک کند. فراگیران در این دوره از زندگی خود، علاوه بر یادگیری مطالب درسی، در حال فراگیری مهارت های ارتباطی، همدلی، همکاری و حل وفصل اختلافات هستند. این مهارت ها برای موفقیت در محیط های اجتماعی و حرفه ای آینده ضروری هستند. به ویژه در دنیای امروز که پیچیدگی های اجتماعی و فرهنگی رو به افزایش است، تقویت روابط اجتماعی از اهمیت بالایی برخوردار است. یادگیری مبتنی بر مسئله به عنوان روشی که تاکید زیادی بر همکاری گروهی و تعاملات میان فردی دارد، می تواند نقشی کلیدی در تقویت روابط اجتماعی فراگیران ایفا کند. در این روش، فراگیران به طور مشترک با یکدیگر در حل مسائل پیچیده و چالش برانگیز مشارکت می کنند و از طریق این فرآیند، به توسعه مهارت های اجتماعی خود می پردازند. هدف اصلی این مقاله، بررسی نقش یادگیری مبتنی بر مسئله در بهبود روابط اجتماعی فراگیران مدارس ابتدایی است. در این تحقیق، به تحلیل چگونگی تاثیر این روش آموزشی بر مهارت های اجتماعی فراگیران پرداخته خواهد شد. همچنین، اهمیت ایجاد فضایی تعاملی و همکاری محور در کلاس های درس، به عنوان عاملی موثر در ارتقای روحیه اجتماعی و روابط مثبت میان فراگیران، مورد بحث و بررسی قرار می گیرد. .

کلیدواژه ها:

یادگیری مبتنی بر مسئله ، روابط اجتماعی ، مدارس ابتدایی ، همکاری گروهی ، مهارت های اجتماعی