الزمات و پیش نیازهای اجرای منطقه بندی خدمات بیمارستانی در ایران: یک مطالعه کیفی

هزینه های نظام سلامت در سراسر جهان رو به افزایش قرار گرفته است و این روند افزایشی سبب شده است که کشورهای مختلف استفاده از سیاست هایی در جهت دستیابی به اهداف اصلی نظام سلامت را مدنظر قرار دهند. منطقه بندی خدمات سلامت از جمله سیاست هایی محسوب می شود که با چیدمان خاص واحدهای تامین کننده خدمات درمانی به کنترل هزینه و افزایش کیفیت خدمات درمانی می پردازد. مطالعه حاضر با هدف شناسایی پیش نیازها و الزاماتی که منجر به پیاده سازی موفق منطقه بندی خدمات سلامت می شوند، انجام گرفته است. پژوهش حاضر یک مطالعه کیفی می باشد که به روش تحلیل محتوا انجام شد. جامعه پژوهش افرادی با سابقه مدیریت یا سیاست گذاری در نظام سلامت و حوزه ی بیمارستان و سابقه پژوهش های معتبر در زمینه منطقه بندی خدمات سلامت بودند؛ که در نهایت ۲۱ نفر با استفاده از روش هدفمند انتخاب شدند. پس از پیاده سازی مصاحبه ها، از روش تحلیل محتوای کیفی با استفاده از نرم افزار MAXQDA ۱۰. برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده گردید. مصاحبه شوندگان به ۴ گروه اعضای هیات علمی، مدیر و رئیس بیمارستان، مدیر اجرایی بخش بهداشت و درمان و افراد با سابقه انجام مطالعه منطقه بندی تقسیم شدند. ۹/۸۰ درصد آن ها مرد(۱۷نفر) و ۰۴/۱۹ درصد آن ها زن بودند. یافته های حاصل از تحلیل محتوا پنج مضمون اصلی تعریف منطقه بندی، نقش آفرینان منطقه بندی، راهبردهای منطقه بندی، فرصت ها و محدودیت های منطقه بندی را بدست آورد. شواهد حاکی از آن است که در اغلب موارد پیاده سازی سیاست منطقه بندی خدمات بیمارستانی منجر به کاهش هزینه های درمان می شود. با این حال ضروریست سیاستگذاران نظام سلامت ایران در هنگام پیاده سازی این سیاست، پیش بینی های لازم را برای جلوگیری از کاهش دسترسی گروه های مختلف به خدمات انجام دهند.

کلیدواژه ها:

منطقه بندی ، خدمات درمانی ، هزینه خدمات ، کیفیت خدمات