نقش میانجی شاخص های رفتار اخلاقی در رابطه تصمیم گیری مشارکتی با رضایت شغلی آموزگاران دوره ابتدایی ناحیه یک شیراز

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی شاخص های رفتار اخلاقی در رابطه تصمیم گیری مشارکتی با رضایت شغلی آموزگاران دوره ابتدایی بود. پژوهش حاضر یک پژوهش همبستگی از نوع الگویابی معادلات ساختاری است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه آموزگاران دوره ابتدایی ناحیه یک شهر شیراز در سال ۱۴۰۲-۱۴۰۳ می باشد که از این جامعه آماری، ۲۸۰ آموزگار به عنوان نمونه با توجه به حجم جامعه آماری (۱۰۵۸ نفر) و بر اساس جدول کرجسی و مورگان به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شد. در این پژوهش برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه رفتار اخلاقی (ثابت و همکاران، ۱۳۹۴)، پرسشنامه رضایت شغلی (ساتور، ۲۰۲۲) و پرسشنامه تصمیم گیری مشارکتی (اصغران نبی، ۱۳۹۸) استفاده شد. در پژوهش حاضر ارزیابی الگوی پیشنهادی با استفاده از الگویابی معادلات ساختاری انجام گرفت و جهت آزمون روابط مستقیم از روش بوت استراب (نرم افزار AMOS-۲۴) استفاده شد طبق نتایج و با توجه به شاخص برازندگی، الگوی پیشنهادی پژوهش حاضر از ارزش قابل قبولی با داده ها برخوردار است و مسیرهای مستقیم تصمیم گیری مشارکتی و رضایت شغلی آموزگاران، شاخص های رفتار اخلاقی با رضایت شغلی آموزگاران و تصمیم گیری مشارکتی با شاخص های رفتار اخلاقی آموزگاران از لحاظ آماری معنادار است و همچنین مسیرهای غیرمستقیم شاخص های رفتار اخلاقی، تصمیم گیری مشارکتی و رضایت شغلی آموزگاران از لحاظ آماری معنادار بود. همچنین نتایج دیگر پژوهش نشان داد شاخص های رفتار اخلاقی در رابطه تصمیم گیری مشارکتی با رضایت شغلی آموزگاران دوره ابتدایی نقش واسطه ای و معنادار دارد.

کلیدواژه ها:

رضایت شغلی آموزگاران ، تصمیم گیری مشارکتی ، شاخص های رفتار اخلاقی