بررسی تاثیر مدیریت دانش بر پایداری در سازمان ها و تحلیل نقش آن در توسعه پایدار: یک مرور سیستماتیک

مدیریت دانش، اگرچه در سازمان های دولتی و تجاری به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرد، اما کاربرد آن در حوزه پایداری کمتر مورد توجه قرار گرفته است. با وجود اهمیت بالای مدیریت دانش در دستیابی به پایداری، تحقیقات دانشگاهی در این زمینه بسیار محدود است. در این پژوهش، با استفاده از یک روش پژوهشی نظام مند، ادبیات موجود در حوزه مدیریت دانش و پایداری مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که اگرچه مطالعات موجود به طور کلی بر نقش مثبت مدیریت دانش در ارتقای پایداری تاکید دارند، اما همچنان شکاف های پژوهشی قابل توجهی در این زمینه وجود دارد. مطالعات گذشته بیشتر بر ابعاد اقتصادی و زیست محیطی پایداری تمرکز داشته اند و کمتر به جنبه اجتماعی آن پرداخته اند. چنین، این مطالعات عمدتا از روش های کمی و پرسشنامه محور استفاده کرده اند و کمتر به ابعاد کاربردی و عملیاتی مدیریت دانش در راستای دستیابی به پایداری پرداخته اند. نتایج این پژوهش نشان می دهد که برای توسعه دانش در این حوزه، نیاز به مطالعاتی با رویکردی جامع تر و کاربردی تر است که به طور همزمان به ابعاد اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی پایداری توجه داشته باشند. همچنین، استفاده از روش های ترکیبی کمی و کیفی و تحلیل های پیشرفته تر می تواند به درک بهتر روابط پیچیده بین مدیریت دانش و پایداری کمک کند. یافته های این پژوهش می تواند به پژوهشگران، سیاست گذاران و مدیران سازمان ها کمک کند تا اهمیت مدیریت دانش در حوزه پایداری را بهتر درک کنند و برنامه های تحقیقاتی و عملیاتی خود را در این زمینه بهبود بخشند.

کلیدواژه ها:

مدیریت دانش ، پایداری ، مسئولیت اجتماعی ، مزیت استراتژیک ، توسعه پایدار