بررسی شاخص های کالبدی و محیطی در تاب آوری شهری (مطالعه موردی شهر کرمانشاه)

امروزه خسارت های ناشی از مخاطره های طبیعی و انسانی به محیط و کالبد شهرها سبب شده مفهوم تاب آوری برای کاهش آثار سوانح به حوزه ای مهم در عرصه مدیریت بحران تبدیل شود. تابآوری شهری موضوعی کلان است که مولفه های مختلفی در چارچوب آن گنجانده می شود دو مولفه ی مهم تاب اوری شهری شاخص های کالبدی و محیطی هستند. شاخص های کالبدی و محیطی ناب آوری شهری بیشتر زیرساخت های حیاتی شهر را در بر می گیرند. از طرفی در میان شاخص های اجتماعی ، اقتصادی و فرهنگی و... تابآوری از اهمیت بیشتری در مواجه با بحرانها برخوردار می باشند. هدف این مقاله سنجش شاخص های کالبدی و محیطی تابآوری در بافت های شهری کرمانشاه با تاکید بر شهر کرمانشاه است . از همین رو در این مقاله که توصیفی -تحلیلی بوده قصد داشته تا با گرداوری داده ها و فرایند سلسله مراتبی ((ahp برای وزن دهی به شاخص و در نهایت با استفاده از مدلهای کمی ، نسبت به تجزیه و تحلیل نتایج با هدف مشخص نمودن سطح تاب آوری شهر کرمانشاه در شاخص های محیطی و کالبدی اقدام گردد. نتایج این پژوهش نشان داد که از میان شاخص های کالبدی سلسله مراتب دسترسی به علت داشتن وزن بالاتر به عنوان مهمترین عامل کالبدی و جانمایی اسکان مجدد و قدمت به علت داشتن کمترین وزن به عنوان کم اهمیت ترین عامل می باشد. همچنین نتایج نشان داد از میان شاخص های محیطی وضعیت ژئوتکنیکی به علت داشتن وزن بالاتر به عنوان مهمترین عامل محیطی و پاکیزگی و بهداشت محیط به علت داشتن کمترین وزن به عنوان کم اهمیت ترین عامل می باشد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، سیستم های پیچیده-شاخص محیطی ، شاخص کالبدی ، کرمانشاه