تاثیر اجازه مالک در عقد و ایقاع فضولی از دیدگاه امام خمینی و آیت االله خویی

عقد فضولی را در تعریفی کوتاه می توان عقدی تعریف کرد که در آن موضوع معامله ، مالی است که انشاء کننده هیچ نوع ملکیت و یا اذن تصرف در آن ندارد.این نوع عقد می تواند طیف گسترده ای از معاملات جاری در جامعه را در بر می گیرد و بدون شک حکم اولیه آن عدم نفوذ چنین عقدی است .این امر سبب شده است که مساله اجازه در عقد فضولی و احکام متعلق به آن یکی از پر کاربرد ترین مباحث فقه اسلامی محسوب شود و دامنه وسیعی از موضوعات فقهی را فرا گیرد و به تبع آن در حقوق مدنی جمهوری اسلامی ایران نیز بازتاب یابد.با توجه به اهمیت این مساله ، فقهای عظیم الشان از دیرباز به بحث و گفتگوی گسترده در این بازه پرداخته اند اما از این میان آرای فقهی حضرت امام خمینی به عنوان امتداد تاریخی مکتب قم و به ویژه مدرسه شیخ عبدالکریم حائری و حضرت آیت االله سید ابوالقاسم خوئی به عنوان نقطه بلوغ مکتب فقهی نجف و بالاخص مدرسه میرزای نائینی از اهمیت بسزا برخوردار است . ما در این پژوهش بر آنیم تا به تاثیر اجازه مالک در عقد و ایقاع فضولی پس از رد از دیدگاه امام خمینی و آیت االله خویی و حقوق موضوعه پرداخته و وجوه شباهت و اختلاف آنان در این باره را کشف نماییم و گامی هر چند کوچک در جهت تنقیح هرچه بیشتر موضوع برداریم .

کلیدواژه ها:

اجازه ، عقد ، ایقاع ، فضولی ، امام خمینی ، آیت االله خویی .