تحلیل موانع کاربری اراضی توسعه حمل ونقل عمومی در کلان شهر اهواز

در کاهش سطح کیفی حمل ونقل عمومی درون شهری دلایل متعددی ازجمله موانع اقتصادی، موانع سیاسی – مدیریتی، موانع زیست محیطی، موانع کالبدی و موانع اجتماعی فرهنگی دخالت دارند که موانع کاربری اراضی به عنوان یکی از ابعاد موانع کالبدی قابل رویت ترین آن ها است. ازاین رو هدف پژوهش حاضر بررسی و تحلیل موانع کاربری اراضی توسعه حمل ونقل عمومی در کلان شهر اهواز است. این تحقیق ازنظر هدف، کاربردی و ازنظر روش توصیفی- تحلیلی و پیمایشی است. اطلاعات موردنیاز تحقیق از طریق روش اسنادی، کتابخانه­ای و مصاحبه با مردم و کارشناسان گردآوری شده است جهت رتبه بندی موانع کاربری اراضی در هر یک از کاربری های حمل ونقل از روش تصمیم گیری ARAS استفاده شده است. همچنین جهت پهنه بندی این موانع در سطح شهر اهواز با نرم افزار ARC GIS۱۰.۳ از مدل کریجینگ استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که مجموعا (۳۶) مانع کلیدی در هریک از کاربری های حمل ونقل عمومی اهواز موثر هستند. این موانع برای ایستگاه های حمل ونقل عمومی (۹ عامل) شریان های شهری (۹ عامل) پایانه های درون شهری (۹) عامل و پارکینگ های عمومی (۹ عامل) بودند؛ که دسترسی نامناسب با وزن (۰.۹۷۴) وجود کنده کاری های سازمانی با وزن (۰.۶۱۱۱۵)، ضعف سیستم سرمایشی – گرمایشی با وزن (۰.۲۹۵) و دوری از مراکز بهداشتی و درمانی با وزن (۰.۳۴۷۹) به ترتیب بیشترین موانع ایستگاه ها، شریان های شهری، پایانه ها و پارکینگ ها هستند. همچنین پهنه بندی این موانع نشان می دهد ایستگاه ها در مناطق ۲ و ۵ شریان های شهری در مناطق ۲ و ۵ م پایانه ها در مناطق ۸ و ۴ و پارکینگ های عمومی در مناطق ۲ و ۷ به ترتیب بیشترین و کمترین موانع را دارند.

کلیدواژه ها:

Land use ، Public transport ، Interpolation ، ARAS ، Ahvaz metropolis. ، موانع کالبدی ، حمل ونقل عمومی ، درون یابی ، آراس ، کلان شهر اهواز