تاثیر قابلیت اطمینان و انعطاف پذیری درک شده هوش مصنوعی بر استفاده از بینش های مبتنی بر هوش مصنوعی با نقش میانجی اعتماد شناختی ( مورد مطالعه: شرکت بیمه سامان)

هدف اصلی این پژوهش، تعیین تاثیر قابلیت اطمینان و انعطاف پذیری درک شده هوش مصنوعی بر استفاده از بینش های مبتنی بر هوش مصنوعی با نقش میانجی اعتماد شناختی بود. این پژوهش با رویکردی کمی، از لحاظ هدف، کاربردی و از نظر ماهیت و روش، توصیفی از نوع پیمایشی است. جامعه آماری کلیه کارکنان و مدیران شعب بیمه سامان در سراسر کشور به تعداد ۸۳۵ نفر بودند. حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان ۲۶۵ نفر تعیین شد. ابزار تحقیق پرسشنامه استاندارد بود. مدل تحقیق نیز با استفاده از رویکرد مدلسازی معادلات ساختاری به کمک نرم افزار Smart PLS ۳ تجزیه و تحلیل شد. یافته های پژوهش نشان داد؛ قابلیت اطمینان درک شده هوش مصنوعی بر اعتماد شناختی، انعطاف پذیری درک شده هوش مصنوعی بر اعتماد شناختی، انعطاف پذیری درک شده هوش مصنوعی بر استفاده از بینش های مبتنی بر هوش مصنوعی، و اعتماد شناختی بر انعطاف پذیری درک شده هوش مصنوعی تاثیر مثبت و معناداری دارد. همچنین اعتماد شناختی در رابطه بین قابلیت اطمینان درک شده هوش مصنوعی با استفاده از بینش های مبتنی بر هوش مصنوعی و انعطاف پذیری درک شده هوش مصنوعی با استفاده از بینش های مبتنی بر هوش مصنوعی نقش مثبت و معناداری دارد.

کلیدواژه ها:

قابلیت اطمینان درک شده هوش مصنوعی ، انعطاف پذیری درک شده هوش مصنوعی ، بینش های مبتنی بر هوش مصنوعی ، اعتماد شناختی