اثرات اعتماد شناختی و اعتماد اجتماعی بر قصد پذیرش عامل دیجیتال هوش مصنوعی با نقش میانجی اعتماد عاطفی در بین مشتریان بیمه سامان

هدف از انجام این پژوهش، تعیین تاثیر اعتماد شناختی و اعتماد اجتماعی بر قصد پذیرش عامل دیجیتال هوش مصنوعی با نقش میانجی اعتماد عاطفی در بین مشتریان بیمه سامان بود. این پژوهش دارای رویکردی کمی، و از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ ماهیت و روش نیز توصیفی-پیمایشی می باشد. جامعه آماری کلیه مشتریان بیمه سامان در استان آذربایجان غربی بودند که در شش ماهه نخست سال ۱۴۰۳ از این شرکت بیمه نامه خریداری نموده اند. حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان برابر ۳۸۴ نفر تعیین شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های استاندارد بود. روش نمونه گیری، غیر تصادفی در دسترس بود. برای آزمون مدل پژوهش از مدلسازی معادلات ساختاری و نرم افزار Smart PLS ۳ استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد؛ اعتماد اجتماعی بر اعتماد عاطفی، اعتماد اجتماعی بر قصد پذیرش عامل دیجیتال هوش مصنوعی، اعتماد شناختی بر اعتماد عاطفی، اعتماد شناختی بر قصد پذیرش عامل دیجیتال هوش مصنوعی، و اعتماد عاطفی بر قصد پذیرش عامل دیجیتال هوش مصنوعی تاثیر مثبت و معناداری دارد. همچنین اعتماد عاطفی در رابطه بین اعتماد اجتماعی با قصد پذیرش عامل دیجیتال هوش مصنوعی و اعتماد شناختی با قصد پذیرش عامل دیجیتال هوش مصنوعی نقش مثبت و معناداری دارد.

کلیدواژه ها:

اعتماد شناختی ، اعتماد اجتماعی ، قصد پذیرش عامل دیجیتال هوش مصنوعی ، اعتماد عاطفی.