ساماندهی و برنامه ریزی فضاهای سبز دانشگاهی با رویکرد جذابیت مکان (مطالعه موردی: دانشگاه تبریز)

زمینه و هدف: دانشگاه ها به عنوان مراکز آموزشی نقش مهمی در توسعه جامعه و ترویج مفاهیم پایداری دارند. فضای سبز و محیط منظر دانشگاه ها، از جمله دانشگاه تبریز، با وجود وسعت، کمتر مورد استقبال دانشجویان قرار گرفته است. این تحقیق با هدف بهبود طراحی فضاهای باز دانشگاهی، مولفه های کیفی این فضاها را شناسایی کرده است. محیط منظر دانشگاهی از جمله فضاهای سبز نقش مهمی در برقراری ارتباط بین دانشجویان و همچنین امکان استراحت و مطالعه آن ها ایفا می کنند.روش بررسی: پژوهش از طریق مصاحبه نیمه ساختاریافته با ۱۰ متخصص (معمار، معمار منظر و طراح شهری) و با تمرکز بر نقش فضاهای سبز در کاهش استرس، ارتقای تعاملات اجتماعی، و افزایش جذابیت بصری انجام شده است. نتایج نشان می دهد که فضاهای باز دانشگاهی باید به عنوان مکان های اجتماعی برای تبادلات و تعاملات دانشجویان طراحی شوند. طراحی فضاهایی با چشم انداز باز، کیفیت بصری زیبا، محیط آرام و استفاده از عناصر بومی و گیاهان سازگار توصیه شده است.یافته ها و نتیجه گیری: نتابج نشان می دهد طراحی محوطه های باز دانشگاهی باید به عنوان یک مکان اجتماعی برای تبادلات اجتماعی دانشجویان در نظر گرفته شوند. ایجاد فضاهای در معرض دید عموم، افزایش نظارت اجتماعی، عدم استفاده از گونه ها با ارتفاع تاج پایین و یا کاشت انبوه می تواند محیط را تحت تاثیر قرار دهد. این تغییرات می تواند علاوه بر افزایش تعاملات اجتماعی و بهبود فرهنگ دانشجویی، در بازیابی روحی و جسمی دانشجویان و افزایش آمادگی ذهنی آن ها برای یادگیری تاثیر مثبتی داشته باشد. این یافته ها در برنامه ریزی و مدیریت بهتر محوطه های دانشگاهی قابل استفاده است.

کلیدواژه ها:

محوطه باز دانشگاهی ، دانشگاه تبریز ، مکان یابی فضاهای سبز دانشگاهی ، یادگیری و فضای باز دانشگاه