استراتژی های تسهیلگری آموزگار در یادگیری مشارکتی و اثربخشی آن بر یادگیری دانش آموزان

یادگیری مشارکتی به عنوان یکی از رویکردهای نوین آموزشی، در دهه های اخیر توجه زیادی را در عرصه تعلیم و تربیت به خود جلب کرده است. این رویکرد که بر همکاری و تعامل فعال دانش آموزان در فرآیند یادگیری تاکید دارد، نه تنها به تقویت مهارت های اجتماعی و ارتباطی آنان کمک می کند، بلکه موجب بهبود کیفیت یادگیری و افزایش انگیزه تحصیلی نیز می شود. یکی از ارکان اساسی موفقیت یادگیری مشارکتی، نقش آموزگار به عنوان تسهیل گر است. آموزگارانی که قادر به ایجاد محیطی پویا و مشارکتی برای دانش آموزان هستند، می توانند فرصت های یادگیری بیشتری را برای آنان فراهم کنند و در جهت بهبود کیفیت یادگیری آنان اقدام کنند. در فرایند یادگیری مشارکتی، آموزگار دیگر صرفا به عنوان مرجع انتقال دهنده اطلاعات نیست، بلکه به عنوان راهنما، تسهیل گر و پشتیبان دانش آموزان عمل می کند. این تغییر نقش آموزگار به طور چشمگیری بر فرآیند یادگیری تاثیر می گذارد و می تواند به ارتقاء توانایی های شناختی، اجتماعی و عاطفی دانش آموزان کمک کند. از جمله استراتژی های تسهیلگری آموزگار در این زمینه می توان به طراحی فعالیت های گروهی، هدایت گفتگوهای کلاسی، ایجاد شرایطی برای تفکر انتقادی و حل مسائل مشترک اشاره کرد. این تحقیق به بررسی استراتژی های تسهیلگری آموزگار در یادگیری مشارکتی و اثرات آن بر یادگیری دانش آموزان پرداخته و به ویژه به بررسی چگونگی کاربرد این استراتژی ها در افزایش مشارکت فعال و یادگیری عمیق تر دانش آموزان خواهد پرداخت. همچنین، این مقاله به دنبال ارائه شواهدی است که نشان دهد چگونه تسهیلگری آموزگار می تواند به بهبود تعاملات گروهی و یادگیری دانش آموزان منجر شود و در نهایت کیفیت یادگیری آنان را ارتقا دهد.

کلیدواژه های استراتژی های تسهیلگری آموزگار در یادگیری مشارکتی و اثربخشی آن بر یادگیری دانش آموزان:

یادگیری مشارکتی ، تسهیلگری آموزگار ، استراتژی های تسهیلگری ، یادگیری دانش آموزان ، تعاملات گروهی.