دعوای ورود ثالث در داوری بین المللی

داوری مرسوم ترین روش حل وفصل اختلافات سرمایه گذاری بین المللی میباشد که در معاهدات سرمایه گذاری بین المللی مورد توجه طرفینمعاهده قرار گرفته است. یکی از موضوعات بحث برانگیز و محل نزاع در داوری بین المللی موضوع ورود ثالث میباشد. قوانین و مقررات سازمانهایداوری و برخی از قوانین ملی دیدگاههای متفاوتی را نسبت به امکان ورود ثالث در داوری بین المللی ابراز داشته اند. از طرفی بر اساس اصولکلی، رضایت همه طرفین برای ورود ثالث به داوری مبنا و ملاک میباشد اما از طرف دیگر هدف داوری حل وفصل اختلافاتی میباشد که ممکناست بدون ورود ثالث رسیدن به این هدف برای دیوان داوری میسر نباشد. این تعارض باعث ایجاد مشکلاتی در بحث ورود ثالث در داوری بینالمللی شده است که رفع آن هم از لحاظ تئوریکی و هم از لحاظ عملی بسیار حائز اهمیت میباشد.لازم به ذکر است در قانون داوری تجاری بینالمللی ایران، امکان ورود ثالث در جریان داوری را پیش بینی نموده اما آن را به تحقق دو شرط صریح موکول کرده است : نخست اینکه واردثالث، قرارداد داوری، آیین داوری و نیز داور یا داورانی را که مشغول رسیدگی هستند بپذیرد و دوم اینکه اصحاب دعوا ایرادی به ورود او نکنندبه عبارت دیگر آنچه در قانون ایران تحت عنوان ورود و جلب الث مقرر شده در واقع پیش بینی نوعی داوری چند طرفه است زیرا هم رضایتاصحاب اصلی دعوا و هم موافقت ثالث شرط مقدم آن است.

کلیدواژه ها:

داوری نهادینه و موردی ، ورود ثالث ، داوری بین المللی ، دعاوی