بررسی جنبه های نمایشی حکایت «رابعه، دختر کعب» الهی نامه عطار برای اقتباس تئاتری

حکایت رابعه، دختر کعب، از الهی­نامه عطار نیشابوری، در بین ده­ها حکایت این شاعر و نویسنده صاحب نام، ازجمله معدود حکایت هایی است که حائز ویژگی­های نمایشی است. این ویژگی­ها که نشات گرفته از بهره­گیری عطار از تصویر و نمایش به جای نقل و توصیف صرف است، به این متن ارزش نمایشی بخشیده است و وجود عناصری چون کشمکش، گره­افکنی، بحران، گره گشایی، شخصیت­پردازی و صحنه­پردازی در بطن ساختار داستانی منسجم و مناسب، همچنین درون­مایه ارزشمند و اخلاقی، آن را به متنی مبدل ساخته است که می­توان از آن در ساخت نسخه­ای نمایشی (تئاتری) بهره گرفت. مقاله حاضر با دیدگاه ادبیات تطبیقی و به روش توصیفی- تحلیلی به بررسی و تبیین جنبه­های نمایشی این حکایت بر اساس عناصر تراژدی ارسطویی برگرفته از کتاب فن شعر، می پردازد و ظرفیت ها و جنبه­های نمایشی این حکایت کهن ادبی را برای تبدیل به نمایش نامه­ای جذاب و تاثیرگذار، به مخاطبان نشان می دهد. علاوه بر آن می کوشد با ارائه تصویری دقیق از عناصر تئاتر ارسطویی، برداشت نسبتا جامعی درباره خصوصیات این نوع تئاتر به مخاطب ارائه نماید.

کلیدواژه ها:

Attar's Elahinameh ، Rābi'a bint Ka'b tale ، Aristotelian theater ، Investigation of Dramatic ، الهی نامه عطار ، حکایت رابعه دختر کعب ، تئاتر ارسطویی ، جنبه های نمایشی