مقایسه ساخت دو حکایت تمثیلی از مثنوی و الهی نامه (التماس کردن همراه عیسی از او زنده کردن استخوان را)

جلال الدین محمد مولوی برای ارائه معارف والای عرفانی خود از ظرف حکایتهای تمثیلی بهره می جوید تا پیامهای عمیق و دشواریاب مثنوی را برای مخاطب آسان و عینی سازد. او برای این منظور بیشتر به سراغ قصه هایی می رود که در اذهان مردم سابقه دارد اما از قصه ماخذ حکایتی می سازد که مورد نظر خود اوست و پیام او را در بر دارد.  او در داستانسرایی نیز درایتی شگرف داشته و گاهی عناصر داستانی را در حد رقابت با داستان نویسی جدید متناسب با ظرفیت حکایتها به کار گرفته است. در این پژوهش عناصر داستانی با روش مقایسه ای در دو حکایت مثنوی و الهی نامه عطار با عنوان «التماس کردن همراه عیسی از او زنده کردن استخوان را...» مورد بررسی قرار می گیرد با این هدف که موارد قوت و ضعف هر یک از دو حکایت نشان داده، و چگونگی استفاده از عناصری همچون طرح و پیرنگ، شخصیت، گفتگو، زاویه دید، صحنه پردازی، زمان، مکان، گره افکنی، گره گشایی و درونمایه حکایتها به صورت مقایسه ای بررسی و تحلیل شود.

کلیدواژه ها:

Keywords: Masnavi of Maulavi ، Adverbial Narratives in Literature ، Elahinameh of Attar ، Narration in Persian Literature. ، کلیدواژه ها: مثنوی مولوی ، حکایت تمثیلی در ادبیات ، الهی نامه عطار ، داستانسرایی در ادبیات فارسی.