تعیین مقادیر و برآورد ریسک سرطان زایی بنزن و اتیل بنزن در پاییز و زمستان درشمال غرب شهرتهران با نرم افزارEPA-IRIS

مقدمه: شهر تهران بدلیل ساختار جغرافیایی و جمعیت در معرض عوامل متعدد آلودگی قرار دارد. در این پژوهش میزان بنزن و اتیل بنزن در فصل پاییز و زمستان در محدوده برخی بزرگراه های پرتردد تهران اندازه گیری شد. انتشار ترکیبات آلی فرار ناشی از سوزاندن سوخت فسیلی ریسک سرطان زایی آن نیز بررسی گشت و با مطالعات پیشین مقایسه شد.

مواد و روش ها: ۱۰ ایستگاه در بزرگراه های شمال غرب تهران برای سنجش میزان بنزن و اتیل بنزن مشخص شد. اندازه گیری در صبح، ظهر و عصر صورت گرفت. ارزیابی ریسک سرطان زایی با استفاده از نرم افزار IRIS- EPA انجام شد. اندازه¬گیری غلظت بنزن، تولوئن، اتیلن و زایلن (BTEX) با استفاده از روش ۱۵۰۱ موسسه ملی ایمنی و بهداشت شغلی (NIOSH ۱۵۰۱)، که از لوله های جاذب زغال فعال(SKC) برای نمونه برداری استفاده می کند، انجام شد.

نتایج و بحث: بالاترین ریسک سرطان زایی بنزن در ایستگاه اتوبان شیخ فضل الله نوری و بالاترین ریسک اتیل بنزن نیز در همین ایستگاه بود. نسبت مخاطرت بدست آمد که HI کمتر از ۱ بود.

نتیجه گیری: در فصل پاییز و زمستان بنزن و اتیل بنزن دارای ۱≥ HQ بود که حد قابل قبول برای مواد غیر سرطان زا می باشد. ریسک سرطانی برای ساکنین و افراد شاغل نشان داد که با وجود بالا بودن میزان بنزن، خطر سرطان زایی و جهش زایی در مدت آزمایش وجود نداشت. با توجه به اینکه بیشتر افراد به صورت گذرا از اتوبان ها استفاده می کنند خطر چندانی عابران را تهدید نمی کند.

کلیدواژه ها:

ترکیبات آلی فرار ، آلودگی هوا ، سرطان زایی ، سلامت