یافتن موقعیت بهینه ی دستگاه سنجش فاصله با هدف کاهش احتمال خطای فرود هواپیما در شرایط غیر ایده آل

در شرایط غیرایده آل جوی، دستگاه سنجش فاصله برای کاهش خطا در فرود هواپیما باید در موقعیت بهینه ای قرار گیرد. در این راستا، منطق فازی بازه ای به عنوان روشی کارآمد برای تعیین موقعیت بهینه دستگاه سنجش فاصله استفاده می شود. با این روش، عواملی نظیر شرایط هوا، مسیر پرواز و سایر متغیرهای مرتبط به صورت فازی ارزیابی و موقعیت بهینه دستگاه سنجش فاصله تعیین می شود. زمانی که فاصله های غیر یکسان از باند فرود نرمال برای هر یک از سنجش گرها برقرار باشد، نیاز به شناسایی مناسب ترین مکان جهت قرارگیری سنجش گر ثانویه وجود دارد. این سیستم به صورت پویا عمل می کند، به گونه ای که پس از شناسایی خط فرود مرکزی مفروض، بر اساس نحوه قرارگیری اولیه هر یک از سنجش گرها، در نهایت جایگاه مناسب و محل قرارگیری بهینه برای سنجش گر ثانویه شناسایی می شود. در آزمایش های ما، در حالت ایده آل فاصله سنجش گرها از هواپیما به ترتیب ۱۳۱.۵ متر و ۱۳۲ متر بود، که سیستم با دقت بالایی مکان مناسب فرود را تشخیص داد. در شرایط غیرایده آل، با فاصله های ۱۳۴ متر و ۱۲۹.۴ متر، سیستم نشان داد که نزدیکی بیشتر به سنجش گر دوم منجر به خط فرود مرکزی نامناسب می شود. نتایج نشان می دهد که استفاده از منطق فازی بازه ای می تواند با دقت بالا به شناسایی و بهینه سازی مکان سنجش گرها کمک کند و احتمال خطای فرود در شرایط جوی نامناسب را کاهش دهد.

کلیدواژه ها:

سیستم کنترل فازی بازه ای ، تخمین خط فرود مرکزی ، تقرب فرود