بررسی رابطه بین امیدواری و تاب آوری در بین سربازان

زمینه و هدف: سربازان به دلیل مواجهه با فشارهای جسمی و روانی، دوری از خانواده و خطرات ناشی از فعالیت های نظامی، در معرض احساس ناامیدی و استرس قرار دارند. یکی از این مهارتها تاب آوری است. هدف این مطالعه بررسی رابطه بین امیدواری و تاب آوری در بین سربازان است. روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی- مقطعی در سال ۱۴۰۲ بود. جامعه پژوهش، تمامی سربازان آموزشی یکی از یگانهای آموزش نظامی کشور شامل ۶۵۰ نفر بود. حجم نمونه ۳۰۰ نفر محاسبه شد که به صورت نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از سه پرسشنامه (دموگرافیک، امیدواری میلر و تاب آوری کونور) استفاده شد. داده ها پس از جمع آوری وارد نرم افزار SPSS۲۴ و با استفاده از آماره های توصیفی و آزمونهای آنالیز واریانس و تی تست مستقل و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شد یافته ها: میانگین و انحراف معیار متغیرهای امیدواری و تاب آوری به ترتیب ۲۴/۷±۵۱/۱۳۸ و ۶۶/۵±۰۹/۵۶  بود. نتایج نشان داد که بین میانگین نمره متغیر تاب آوری و سطح تحصیلات تاهل ارتباط آماری معنی داری وجود داشت (۰۵/۰P<). ضریب همبستگی پیرسون بین متغیر امیدواری و تاب آوری در سربازان از نظر آماری معنادار بود (۰۵/۰P<). نتیجه گیری: نتایج به دست آمده  در این مطالعه می تواند به محققان و مسئولان نظامی این امکان را بدهد که بر اهمیت تقویت امیدواری به عنوان یک عامل موثر بر تاب آوری سربازان تاکید کنند. همچنین، این یافته ها می توانند به طراحی برنامه های آموزشی و حمایتی مناسب برای افزایش امیدوار و تاب آوری در میان نیروهای نظامی کمک کنند.

کلیدواژه ها:

Hope ، Resilience ، Soldiers ، امیدواری ، تاب آوری ، سربازان