بررسی تغییرات فاکتورهای VEGF و TIMP-۱ پس از یک دوره فعالیت ترکیبی و هوازی در مردان سالمند

زمینه و هدف: با توجه به شیوع سالمندی لازم است برنامه ریزی در جهت کاهش بیماری های سالمندی صورت گیرد.. فعالیت ورزشی می تواند به عنوان یک عامل مثبت در تحریک فرآیند آنژیوژنز در شرایط فیزیولوژیکی و حتی در شرایط پاتولوژیکی باشد. هدف از این مطالعه بررسی تغییرات فاکتورهای آنژیوژنزی VEGF (فاکتور رشد اندوتلیال عروقی) و TIMP-۱ (مهارکننده بافتی متالوپروتئینازها) پس از یک دوره فعالیت بدنی ترکیبی (هوازی و مقاومتی) و هوازی در مردان سالمند بود. روش تحقیق: در مطالعه نیمه تجربی حاضر۳۰ مرد سالمند با میانگین سنی ۲۸/۱ ±۳۶/ ۶۲ سال انتخاب شدند. این افراد به صورت تصادفی به ۳ گروه هوازی، ترکیبی و کنترل تقسیم شدند. تمرینات در ۸ هفته انجام گرفت. تمرینات هوازی با شدت ۶۰-۷۰%حداکثرضربان قلب ذخیره بود. تمرینات ترکیبی شامل تمرین هوازی به همان صورت تمرینات گروه هوازی فقط با نصف زمان و تمرینات مقاومتی با شدت۶۰- ۷۵% ۱RM (یک تکرار بیشینه) انجام گرفت. تمرینات ترکیبی شامل تمرینات هوازی و قدرتی در یک روز و در ابتدا تمرینات قدرتی و سپس هوازی انجام گرفت. نمونه های خونی برای اندازه گیری سطوح سرمی VEGF و  TIMP-۱قبل از شروع تمرینات و بعد و از آخرین جلسه تمرین در حالت ناشتایی جمع آوری و به روش الایزا اندازه گیری شد. برای مقایسه میانگین های درون و بین گروهی، از آزمون تحلیل واریانس آنکوا و t همبسته در سطح معنا داری ۰۵/۰ P≤استفاده شد. یافته ها: تمرین هوازی باعث افزایش معنی داری درVEGF (۰۰۱/۰P=) و کاهش معناداری در  TIMP-۱(۰۰۱/۰P=) نسبت به کروه کنترل شد. تمرین ترکیبی نیز باعث افزایش معنی داری درVEGF (۰۰۱/۰P=) و کاهش معناداری در  TIMP-۱ (۰۰۱/۰P=) نسبت به کروه کنترل شد. بر اساس نتایج مقادیر پس آزمون VEGF در گروه ترکیبی و گروه هوازی افزایش و فاکتور TIMP-۱ در گروه ترکیبی و هوازی کاهش معنی داری نسبت به پیش آزمون ایجاد گردید. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که فعالیت ورزشی ترکیبی و هوازی می تواند با افزایش میزان VEGF و کاهش میزان TIMP-۱ در سالمندان موثر باشد.

کلیدواژه ها:

Aerobic training ، Combined training ، Elderly men ، TIMP-۱ ، VEGF ، تمرین هوازی ، تمرین ترکیبی ، مردان سالمند ، TIMP-۱ ، VEGF