رویکردهای کنترل استراتژیک در مدیریت دولتی

زمینه و هدف: یکی از مشخصه های عرصه فعالیت یک ارگان، رقابتی تر شدن و در نتیجه ناپایداری آن است. در بسیاری از سازمان ها برنامه ریزی استراتژیک را بدون در نظر گرفتن اصول مدیریت کنترل استراتژیک طراحی کرده اند. نگاه استراتژیک در یک دهه ی اخیر از اهمیت ویژه ای در عرصه ی مدیریت برخوردار شده است. رویکرد استراتژی موجب شد تا مقوله محیط بسیار پر رنگ تر در عرصه مدیریت حضور پیدا کند. درواقع مدیریت استراتژیک دارای سه ضلع تدوین، اجرا و کنترل است که عمدتا ضلع کنترل استراتژیک مورد غفلت واقع می شود. این در حالی است که برنامه ریزی استراتژیک برای شرایط متلاطم و پویای محیطی بسیار مناسب است. در این راستا، هدف اصلی کنترل استراتژیک، توسعه یادگیری و سازگاری در سازمان است. این پژوهش تلاش دارد تا ضمن نشان دادن اهمیت کنترل استراتژیک، به ارائه تعاریفی از مفاهیم اساسی کنترل، با تمرکز بر کنترل استراتژیک، به تبیین نظریات محققین و نویسندگان مختلف در کنترل استراتژی ها و شناسایی ابعاد و مدل های کنترل استراتژیک بپردازد. یافته ها: دو رویکرد کلی (سنتی و نوین) در مورد کنترل استراتژیک وجود دارد. رویکرد سنتی، مبتنی بر بازخورد بوده و به مقایسه عملکرد واقعی با عملکرد پیش بینی شده می پردازد. در حالیکه رویکرد نوین بر اهمیت نظارت مستمر و مداوم محیط جهت اصلاح و تطبیق استراتژی ها با شرایط جدید تاکید می کند.نتیجه گیری: مدریت سازمان بایستی به کنترل، اعم از کنترل محتوای استراتژی ها، کنترل اجرای استراتژی ها و کنترل عملیاتی و حسابرسی، در کلیه سطوح سازمانی، توجه ویژه داشته باشد.

کلیدواژه ها:

استراتژی ، کنترل استراتژیک ، سازمان ، برنامه ریزی ، مدیریت