رابطه ساختاری رهبری سمی و مشروعیت سازمانی با عملکرد شغلی معلمان با نقش میانجی ریاکاری سازمانی

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه ساختاری رهبری سمی و مشروعیت سازمانی با عملکرد شغلی معلمان با نقش میانجی ریاکاری سازمانی بود. پژوهش حاضر با توجه به هدف، کاربردی و با توجه به نحوه گردآوری داده ها از نوع پژوهش های توصیفی همبستگی محسوب می شود. جامعه آماری پژوهش شامل تمام معلمان دوره های اول و دوم متوسطه (۴۳۴ نفر) شهرستان دهدشت در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بودند که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای ۲۰۰ نفر به عنوان نمونه پژوهش (۱۳۰ نفر مرد و ۷۰ نفر زن) انتخاب شدند. همه معلمان نمونه پژوهش پرسشنامه های رهبری سمی، مشروعیت سازمانی، ریاکاری سازمانی و عملکرد شغلی معلمان را تکمیل کردند. برای بررسی پایایی این ابزارها از آلفای کرونباخ استفاده شد. پس از محاسبه پایایی ابزارها، داده ها با استفاده از روش های آماری همبستگی و تحلیل مسیر با استفاده از نرم افزارهای SPSS و LISREL تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که بین رهبری سمی با مشروعیت سازمانی و عملکرد شغلی معلمان رابطه منفی وجود دارد. بین رهبری سمی با ریاکاری سازمانی رابطه مثبت وجود دارد. سبک رهبری سمی اثر مستقیم و منفی بر عملکرد شغلی معلمان دارد. مشروعیت سازمانی اثر مستقیم و مثبت بر عملکرد شغلی معلمان دارد. رهبری سمی با میانجی گری ریاکاری سازمانی اثر غیرمستقیم و منفی بر عملکرد شغلی معلمان دارد. مشروعیت سازمانی با میانجی گری ریاکاری سازمانی اثر غیرمستقیم و مثبت بر عملکرد شغلی معلمان دارد. نتایج این پژوهش حاکی از اهمیت نقش مثبت مشروعیت سازمانی در رشد عملکرد شغلی معلمان و بالعکس نقش منفی رهبری سمی بر کاهش عملکرد شغلی معلمان دارد.

کلیدواژه ها:

رهبری سمی ، ریاکاری سازمانی ، عملکرد شغلی ، مشروعیت سازمانی