اثر تمرین شنا بر بیان ژن های هیپوکامپی mir-۲۳b و mir-let-۷ مرتبط با درد در موش های صحرایی نژاد ویستار مبتلا به پارکینسون

زمینه و هدف: عدم تنظیم در میکرو آر ان ا ها (miRNAs) نقش کلیدی در بروز اختلالات رایجی از جمله درد در بیماری پارکینسون دارند. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر یک دوره شش هفته ای تمرین شنا بر miRNAs مرتبط با درد در موش های مبتلا به پارکینسون بود. روش تحقیق: ۲۱ سرموش نر نژاد ویستار هشت تا ده هفته ای در سه گروه سالم (۷=n)، بیمار (۷=n) و تمرین شنا (۷=n) تقسیم شدند. به گروه بیمار و تمرین، با تزریق یک میلی گرم رزرپین به ازای هر کیلو وزن، بیماری پارکینسون القا شد. گروه تمرین، تمرینات شنای تناوبی شدید را به مدت ۶ هفته در قالب ۲۰ نوبت ۳۰ ثانیه ای با ۳۰ ثانیه استراحت بین نوبت ها و ۳ جلسه در هفته اجرا کردند. بیان ژن mir-۲۳b و mir-let-۷ در بافت هیپوکامپ با روش Real Time-PCR اندازه گیری شد. تغییرات بیان ژن با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی LSD در سطح معنی داری ۰۵/۰>p توسط نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ تجزیه و تحلیل شدند. یافته‎ها: بیان ژن هیپوکامپی mir-۲۳b در گروه بیمار نسبت به گروه سالم به طور معنی داری پایین تر بود (۰۱/۰=p) اما تفاوتی بین گروه بیمار با گروه تمرین (۲۲/۰=p) و بین گروه تمرین و گروه سالم (۰۹/۰=p) مشاهده نشد. در خصوص بیان ژن mir-let-۷ نیز نتایج حاکی از آن بود که تفاوت معنی داری در بیان این ژن بین گروه بیمار و گروه سالم وجود ندارد (۵۰/۰=p). همچنین تفاوت معنی داری در بیان ژن mir-let-۷ بین گروه تمرین و گروه سالم (۸۲/۰=p) و بین گروه بیمار و گروه تمرین (۶۴/۰=p) مشاهده نشد. نتیجه‎گیری: به طور کلی به نظر می‎رسد تمرینات شنای تناوبی شدید تاثیر چندانی بر miRNAهای مرتبط با درد در موش های پارکینسونی ندارد؛ البته با توجه به محدودیت اطلاعات، بررسی این موضوع نیازمند مطالعات بیشتری است.

کلیدواژه ها:

بیماری پارکینسون ، تمرین شنا ، درد ، بیان ژن mir-۲۳b ، بیان ژن mir-let-۷