بررسی ویژگی های رشد برخی از ژنوتیپ های انار پیوند شده روی پایه های انتخابی در شرایط شور
محل انتشار: فصلنامه پژوهش آب در کشاورزی، دوره: 38، شماره: 3
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 170
فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_WRA-38-3_006
تاریخ نمایه سازی: 11 دی 1403
چکیده مقاله:
این پژوهش با هدف بررسی ویژگیهای رشد برخی از ژنوتیپهای انار روی پایه های انتخابی در شرایط شور، به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در طی سالهای ۱۳۹۷ الی ۱۴۰۲ در ایستگاه چاه افضل مرکز ملی تحقیقات شوری انجام شد. عوامل این آزمایش شامل پایه (۱-ژنوتیپ چاه افضل، ۲- وحشی بابلسر، ۳- نرک لاسجرد سمنان و ۴- پوست سیاه اردکان ) و پیوندک (۱- ملس یزدی، ۲- رباب نیریز و ۳- ژنوتیپ چاه افضل) بود. پیوندکها از ژنوتیپهای انتخاب شده به صورت شکمی (T)، در اویل خرداد ماه ۱۴۰۱ بر روی پایههای چهار ساله، پیوند شد و ویژگی های رشدی آنها در طی سالهای ۱۴۰۱ و ۱۴۰۲ در شوری ثابت آب آبیاری ( ۰/۲±۹/۳ دسیزیمنس بر متر) ارزیابی شد. ویژگیهای اندازهگیری شده شامل درصد گیرایی، ارتفاع و قطر پیوندکها، درصد نکروزه گی، تعداد پاجوش، تعداد تنه جوش، محتوی رطوبت نسبی، محتوی کلروفیلهایa ، b وکل، محتوی نشت یونی، درصد سدیم، پتاسیم و کلر برگها بودند. نتایج نشان داد که نوع پایه بر درصد گیرایی پیوندکها و میزان تحمل به شوری ژنوتیپ های پیوندی موثر بود. بیشترین و کمترین درصد گیرایی بهترتیب از رقم ملس یزدی پیوند شده روی پایه چاه افضل (۹۶%) و ژنوتیپ چاه افضل پیوند شده بر روی پایه پوست سیاه اردکان (۲۰%)، بهدست آمد. بیشترین میزان ارتفاع و قطر پیوندک در رقم ملس یزدی پیوند شده روی پایه وحشی بابلسر (بهترتیب ۱۳۱ سانتیمتر و ۱۶ میلیمتر) مشاهده شد. بیشترین محتوی رطوبت نسبی در برگهای ترکیب پیوندی رباب نیریز/ چاه افضل (۸۰%) دیده شد. این ترکیب پیوندی، کمترین محتوی نشت یونی (۶۰%) را نیز داشت. بیشترین محتوی پتاسیم در برگهای ژنوتیپ چاه افضل پیوند شده روی پایه وحشی بابلسر (۱/۴%) و رقم رباب نیریز پیوند شده روی پایه وحشی بابلسر (۱/۳%)، بود. همچنین کمترین محتوی سدیم، در هر سه ژنوتیپ پیوندی روی پایه وحشی بابلسر مشاهده گردید. در مجموع، ژنوتیپ های پیوند شده روی پایه های وحشی بابلسر و چاه افضل تحمل بیشتری به شوری از خود نشان دادند. پس از این پایهها، نرک لاسجرد سمنان قرار گرفت. ژنوتیپ های پیوند شده روی پایه پوست سیاه اردکان فاقد تحمل کافی در شرایط شور بودند. در مجموع ، ترکیبهای پیوندی رباب نیریز/ وحشی بابلسر و ملس یزدی/ وحشی بابلسر برتر تشخیص داده شد. پس از آنها میتوان به ترکیبهای پیوندی چاه افضل/ وحشی بابلسر، ملس یزدی/ چاه افضل و رباب نیریز/ چاه افضل اشاره نمود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
علی مومن پور
استادیار مرکز ملی تحقیقات شوری، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، یزد، ایران.
امیر پرنیان
استادیار مرکز ملی تحقیقات شوری، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، یزد، ایران.
حسین بیرامی
دانشیار مرکز ملی تحقیقات شوری، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، یزد، ایران.
محمد هادی راد
دانشیار بخش تحقیقات منابع طبیعی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان یزد. سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، یزد، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :