بررسی بافت مردگی ریشه و طوقه چغندرقند، گندم و ذرت با گونه های مختلف Pythium در شرایط آزمایشگاهی

وضعیت بیماری­زایی ۲۰ جدایه از بیمارگر پی تیوم شامل ۸ گونه P.aphanidermatum، Pythium Group G، P.ultiumu، P.deliense، Pythium Group F ،P.inflatum  ، P.ostracodes و  P.diclinumروی بافت­مردگی طوقه و ریشه گیاهان گندم، ذرت و چغندرقند مورد بررسی قرار گرفتند. به این منظور آزمون­های بیماری­زایی متفاوتی انجام شد که در آن­ها ازمحیط کشت­های CMA , WA و ارزن آمیخته با قارچ استفاده شد. در گندم گونه های P.aphanidermatum و P.ostracodes بیش از سایر گونه ها باعث بافت­مردگی ریشه و طوقه گندم شدند و شدت بافت مردگی و مرگ گیاهچه توسط P.aphanidermatum از سایر جدایه­ها بیشتر بود. در ذرت P.aphanidermatum بیش از سایر گونه ها باعث بافت مردگی طوقه شد و P.deliense در مرتبه بعدی قرار داشت.  این دو گونه تقریبا به یک نسبت باعث بافت مردگی ریشه ذرت شدند و درصد بافت مردگی ایجاد شده بوسیله آن­ها هم بیش از سایر گونه ها بود. شدت بافت مردگی ریشه و طوقه بوسیله P.aphanidermatum در چغندرقند بیش از بقیه جدایه­ها بود. بافت­مردگی ریشه در چغندر قند بسیار بیشتر از بافت مردگی طوقه مشاهده شد.

کلیدواژه ها:

Pythium spp. ، crown and root necrosis ، seedling death ، pathogenicity. ، پی تیوم ، بافت مردگی طوقه و ریشه ، مرگ گیاهچه ، بیماری زایی.