بررسی تطبیقی مفهوم قناعت در مثنوی و نظریه های اقتصاد متعارف

زمینه/ هدف: یکی از موضوعات علم اقتصاد نظریه معمای خست یا معمای صرفه جویی است. آن چه در اقتصاد متعارف درخصوص این نظریه مطرح می شود، آموزه های اقتصادی قناعت را در مثنوی معنوی به چالش می کشد؛ برمبنای این نظریات، توصیه مولانا به قناعت عملا جامعه را از رشد اقتصادی بازمی دارد. روش/رویکرد: این مقاله قصد دارد با روش کتابخانه ای و توصیفی به این سوال که"تفاوت نظریات اقتصاد متعارف و قناعت در مثنوی چیست؟" پاسخ دهد. یافته ها/نتایج: یافته های این پژوهش نشان می دهد که برخلاف آنچه در خصوص مثنوی به وسیله نظریات یاد شده مطرح گردیده است، دعوت مولانا به قناعت در سطح فردی موجب کاهش مصرف در سطح کلان نمی شود. مفهوم قناعت در مثنوی علاوه بر این که بر آسایش و رفاه در زندگی دنیوی و آرامش دلالت دارد، در مواردی مشوق افزایش میل نهایی به مصرف است؛ مثلا مولانا در مثنوی به انفاق، بخشش، زکات و غیره اشاره کرده است که موجب افزایش مصرف دیگران و گردش مالی می شود.

کلیدواژه ها:

مولوی ، قناعت ، خست ، اقتصاد ، مثنوی