مقایسه غشاهای حلالی آلی صفحه ای در انتقال ژرمانیم با حامل های مختلف

هدف: در این تحقیق برای اولین بار، تراوایی انتقال ژرمانیم از محلول آبی حاوی کمپلکس سازهای اسیدتارتاریک و اسید اگزالیک توسط سیستم غشایی مقایسه شد.مواد و روش ها: این مقایسه در سه سیستم غشای آلی صفحه ای (FSSLM) با فازهای حامل مختلف شامل آلامین ۳۳۶ (%v/v ۵-۳۵)، آلیکوات ۳۳۶  (%v/v  ۱۰ -۵/۰) و سیانکس ۹۲۳ (%v/v  ۳۰ -۱) انجام شد. با وجود مطالعات جداگانه بر روی انتقال ژرمانیم به کمک سیستم غشای حلال آلی صفحه ای، هیچ مقایسه سیستماتیک نفوذپذیری در این خصوص انجام نشده است. این مقایسه بر اساس پارامترهای موثر بر تراوایی انتقال ژرمانیم شامل غلظت های فاز حامل، کمپلکس ساز اسید تارتاریک (۰۰۰۳/۰ تا ۰۱۳۸/۰ مولار) و فاز استریپ (۰ تا ۲ مولار) صورت گرفت.نتایج: طبق نتایج، با مقایسه مقدار ضریب تراوایی ماکزیمم فازهای حامل، می توان گفت ضریب تراوایی سیستم غشایی حاوی آلیکوات ۳۳۶ ( cm/s۱۰-۳ ۵۸ /۲) به ترتیب ۴/۱ و ۷/۲ برابر غشای حاوی حلال های آلامین ۳۳۶  ( cm/s ۱۰-۳× ۸۷/۱) و سیانکس ۹۲۳ ( cm/s ۱۰-۳× ۹۹۷/۰) است. نتایج اثر غلظت کمپلکس سازها و فاز استریپ نیز نشان داد که تراوایی ژرمانیم توسط آلیکوات ۳۳۶ به عنوان فاز حامل در بین سه فاز حامل بیشتر است.نتیجه گیری: به عنوان نتیجه گیری کلی می توان گفت در انواع شرایط اعمال شده در سه سیستم غشایی یاد شده با حامل های مختلف، آلیکوات ۳۳۶ تراوایی انتقال ژرمانیم بالایی آن هم در غلظت های کمتر دارد. بدین ترتیب، حالت بهینه، در غلظت %v/v ۵ آلیکوات ۳۳۶، غلظت اسید تارتاریک ۰۰۲۱/۰ مولار و غلظت اسید کلریدریک در فاز استریپ ۵/۰ مولار بدست آمد. مصرف آلیکوات ۳۳۶ کمتر بدین معنی است که هزینه کمتری صرف خواهد شد و لذا انتخاب مناسبی برای سیستم های غشایی از لحاظ فنی-اقتصادی در تحقیقات آتی می باشد.

کلیدواژه ها:

نفوذپذیری ، غشای صفحه ای ، ژرمانیم ، فاز حامل ، انتقال