بررسی تطبیقی مبانی، مفاهیم، آثار و برنامه های ناظر بر جبران خسارت معنوی در نظام های حقوقی ایران و انگلستان

زیست بوم ها به یک منطقه جغرافیایی اطلاق می شود که در آن، انواع گیاهان و جانوران زیست می نمایند. البته زیست بوم ها علاوه بر عوامل زنده شامل عوامل غیرزنده می شوند. با این حال، بشریت به مانند تمامی حوزه ها در حوزه های محیط زیستی نیز تخریب های گسترده ای را به جای آورده است و با اقدامات خود زمینه تخریب انواع گونه های گیاهی و جانداری در زیست بوم ها را پدید آورده به نحوی که امروزه گونه های جانوری بسیاری در خطر انقراض هستند. این گونه ها بسیار ارزشمند بوده و صرف جبران خسارت مادی، نمی تواند موجب گردد که جبران خسارت به صورت کامل انجام شود. از این رو، مبحث جبران خسارت معنوی در زیست بوم ها پدید آمده است که به معنای خسارت هایی است که در اثر تخریب زیست بوم ها برای آیندگان بوجود می آید و قابلیت ارزیابی دقیقی ندارد ضمن این که محسوس و مشهود نیز نیستند. سوال اصلی که در این تحقیق مطرح است، آن می باشد که مبانی و منابع جبران خسارت معنوی در نظام های حقوقی ایران و انگلستان چیست ؟ نتیجه تحقیق حاضر نشانگر آن است که مبانی جبران خسارت معنوی همان مبانی جبران خسارت مادی در نظام حقوقی ایران و قواعدی هم چون قاعده لاضرر، قاعده احترام و ... در این زمینه وجود دارد. این در حالی است که در نظام حقوقی انگلستان، مبنای عمده در این زمینه، اصل حسن نیت و ... است.

کلیدواژه ها:

خسارت معنوی ، اکوساید ، خسارت مادی ، قاعده لاضرر