تحقیق و توسعه و فعالیت گروهی (تیمی)

همانطور که از ساختار سازمانهای تحقیقاتی بر می آید. این سازمانها، سازمانهای جستجوگر خلاق و نوآور می باشند و همانگونه که از نحوه عملکردشان پیداست دارای چهار رکن اصلی، منابع انسانی، ایده های نو، پشتوانه مالی و مبانی فرهنگ می باشند. کار گروهی از دیرباز یعنی از زمانی که انسان به صورت جمعی در غارزندگی می کرد انجام می گرفته زیرا بدین طریق انسان می توانست از گزند حوادث طبیعی از مصونیت بیشتری برخوردار باشد. با گذشت زمان و تفکیک کارها برای مدتی کار تیمی به فراموشی سپرده شده است و انسان فقط به خودش فکر کرد و برای خودش کار کرد. این بود که هر کسی که قدرت بیشتری داشت بر دیگری غلبه می کرد. کم کم طبقات شکل گرفتند. با پیشرفت علم و تکنولوژی، زمینه های ایجاد مراکز تحقیق و توسعه در چرخه تولید شکل گرفت و افرادی دور هم جمع شدند تا کاری مشترک برای هدفی مشخص انجام دهند. گردش کار چنی مراکزی نیاز به مدیریتی داشت که برای رسیدنبه اهداف سازمانی برنامه ریزی نماید. دیگر مدیریت فردی نمی توانست جوابگوی نیاز های اینگونه سازمان ها باشد و اشتراک مساعی موجب رشد و شکوفایی خلاقیتها و نوآوری می شد و در اینجا بود که تفکر جمعی (توفان مغزی) شکل گرفت البته ناگفته نماند این مسئله اول بار در کشورهای صنعتی مطرح و به کار گرفته شد وسپس یک فرهنگ غالب در آن جوامع گردید که این رامی توان در کشورهایی همچون ژاپن و کره مشاهده نمود این فرهنگ را ماتوشیتا به کار گرفت و کاربرد آن را به جهانیان اعلام نمود و کلمه من را به ما تبدیل کرد.