ارائه مدل علی روابط خودکارآمدی تدریس و فرهنگ سازمانی بر کیفیت تدریس معلمان با نقش واسطه ای تسهیم دانش و سبک مدیریت کلاس معلمان شهر جویم

هدف این پژوهش ارائه مدل علی روابط خودکارآمدی تدریس و فرهنگ سازمانی بر کیفیت تدریس معلمان با نقش واسطه ای تسهیم دانش و سبک مدیریت کلاس می باشد. روش این پژوهش همبستگی و جامعه آماری شامل تمامی معلمان شهر جویم می باشد جامعه اماری پژوهش حاضر شامل تمامی معلمان شهر جویم (۲۱۰ نفر مرد و ۲۵۰ نفر زن) می باشد برای تعیین حجم نمونه، از جدول مورگان تعداد ۲۱۰ نفر انتخاب و همچنین از روش نمونه گیری طبقه ای نسبی استفاده شد. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه های فرهنگ سازمانی (گافی و جونز ،۱۹۹۶)، تسهیم دانش واندن هوف و وان وینن (۲۰۰۴)، سبک های مدیریت کلاسی ایماروهیکمان(۱۹۹۱)کیفیت تدریس سراج (۲۰۰۲)، خودکارامدی معلم (اسچانن،موران و وولفولک۲۰۰۱) استفاده شد به طور کلی نتایج بیانگر این است که از بین اثرات مستقیم، بیشترین اثرمستقیم مربوط به تاثیرخودکارآمدی تدریس بر سبک مدیریت کلاس (۲۸/۰) و کمترین اثرمستقیم مربوط به اثرمستقیم تسهیم دانش بر کیفیت تدریس (۱۳/۰) است. در ارتباط با اثرات غیرمستقیم، بیشترین اثرغیرمستقیم مربوط به تاثیر غیرمستقیم خودکارآمدی تدریس بر کیفیت تدریس (۰۵/۰) و کمترین اثرغیرمستقیم مربوط به اثرغیرمستقیم فرهنگ سازمانی بر کیفیت تدریس (۰۳/۰) است و در نهایت بیشترین اثرکل مربوط به تاثیر خودکارآمدی تدریس بر سبک مدیریت کلاس (۲۸/۰) و کمترین اثر کل مربوط به تاثیر تسهیم دانش بر کیفیت تدریس (۱۳/۰) است.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی تدریس ، فرهنگ سازمانی ، کیفیت تدریس ، تسهیم دانش ، سبک مدیریت کلاس