ملاحظاتی در ساختار ساقی نامه با تاکیدبر دو نمونه گذشته و معاصر

ساقی نامه و مغنی نامه را در یک نگاه کلی می توان «شعر میخانه ای» گفت، به ویژه از قرن نهم تا دوازدهم هجری از « ژانر»های پرطرفدار شعر فارسی بوده و نمونه کامل و مفصل آن بیشتر در قابل مثنوی بحر متقارب سروده شده است. این نوع شعر امکان خوبی به شاعر می داده است تا به بهانه می و میخانه و مستی، فارغ از محدودیتها و ممنوعیتها ، ناگفتنیهای روزگار خود را در قالب نکوهش روزگار و اهل آن برزبان آورده و ای بسا یاد کرد او از می و میخانه و ساقی، بهانه ای بوده برای اعتراض و انتقاد از آنچه او نمی خواهد و ناروا می پندارد! از این منظر، ساقی نامه شعری اجتماعی، آرمانخواهانه و بلکه شورشگرانه است. در این مقاله، ابتدا به تعریف و بررسی ساختار و ویژگیها و زمینه سرایش این نوع شعر پرداخته می شود و سپس در ادامه با اشاره به سابقه آن در شعر فارسی، یک نمونه پیشین از ظهوری ترشیزی ( به جهت تفصیل و ساختار کامل آن) با یک نمونه معاصر از هوشنگ ابتهاج بررسی و مقایسه خواهد شد.

کلیدواژه ها:

Key words: Saqiname (drinking song) ، Persian Poetry ، Wine ، Moshani ، Zuhuri ، Ebtehaj. ، کلید واژه: ساقی نامه ، شعر میخانه ای ، ظهوری ترشیزی ، هوشنگ ابتهاج .