کشتی و کهن الگوی قهرمان

کشتی از گذشته­های دیرین رواج داشته و با ابعاد چندگانه فرهنگ ایرانی در پیوند بوده است. در این رابطه کشتی، آیین حرکتی و جسمانی بوده است و امروزه در سطح ملی، بومی و محلی انجام می­شود. مسئله پژوهش این است که چه اسطوره­هایی در پس این فعالیت حرکتی آیینی مطرح بوده ­است؟ هدف پژوهش حاضر این است که با روش تحلیلی اساطیری را که سبب معنادهی، تدوام و ارزش این فعالیت حرکتی به­منزله آیین در فرهنگ عامه ایران طی تاریخ شده ­است، شرح داده شود. در فرهنگ باستانی، فردی که با نیروی­های مخرب طبیعت به نبرد تن به تن می­رفت، به کهن­الگوی قهرمان تبدیل می­­شد که معیشت و امنیت را در جامعه ایجاد می­کرد و مردم به او احترام می­گذاشتند. این چالش با آنتاگونیست به عرصه دشمنان ایران نیز وارد شد و کشتی­گرفتن نماد عمل پهلوانانی بود که برای حفظ سرزمینشان و ارزش­های آن به نبرد تن به تن می­رفتند، اما آنچه در فرهنگ ایرانی مطرح شد این بود که این پهلوانان که با اعمالشان امنیت و نظم جامعه را برپا می­کردند، باید در ابتدا درون خود را از آنتاگونیست پاک کنند و به اختیار به نبرد با سایه درون بروند. این کار در جامعه ایران به یک ارزش و بنیان اخلاقی برای کهن­الگوی قهرمان تبدیل شد و در ناخودآگاه جمعی جامعه ایرانی باقی ماند و در جشنواره های فرهنگ عامه که کشتی بخشی از آن مراسم است، همه این ارزش­ها به شخصیت کشتی­گیر فرافکنی می­شود و گونه­ای از هویت و انسجام اجتماعی را شکل می­دهد که تماشاگران از خلال آن محبت و خودشکوفایی را دریافت می­کنند.

کلیدواژه ها:

Wrestling ، antagonist ، ritual ، hero archetype ، Mithra. ، کشتی ، آنتاگونیست ، آیین ، کهن الگوی قهرمان ، مهر