ویژگی های گونه زبانی خرده فرهنگ جبهه

زبان فارسی مانند دیگر زبان‎ها، در همه حوزههای جغرافیایی، دورههای تاریخی و بافتهای اجتماعی یکسان به کار نمیرود. خردهفرهنگها را می توان از عوامل مهم بروز تنوع اجتماعی دانست که در گستره رواج زبان فارسی شکل گرفته و به صورت پایدار و ناپایدار در به وجود آوردن «گونه های زبانی» موثر واقع شده اند. جبهه‎های دفاع مقدس در ایران، به منزله جامعهای کوچک، خردهفرهنگ هایی با ابعاد رفتاری، نوشتاری و گفتاری خاص داشتند که بخشی از آن در مجموعه فرهنگ نامه جبهه انقلاب اسلامی ایران در جنگ تحمیلی گردآوری شده است. در این مقاله که به روش توصیفی-تحلیلی است، سعی شده است با تاکید بر لزوم شناخت گونههای مختلف زبان فارسی در دوره معاصر و ضرورت توجه به مقولات فرهنگی عرصه جنگ تحمیلی/دفاع مقدس، به گوشهای از فرهنگ گفتاری جبهه از جنبه زبانشناختی توجه شود.مهمترین و فراگیرترین نمود فرهنگ گفتاری جبهه را میتوان در سطح واژگانی کلام دانست. بخشی از اصطلاحات، تعابیر و اعلام این فرهنگ در جلد اول فرهنگ نامه جبهه گردآوری شده که در این نوشتار پس از بیان مختصری درباره گونه‎های زبان فارسی و گونه رایج در فرهنگ جبهه، به برخی شواهد آن اشاره شده است. طنز و مطایبه، بن مایه غالب وضع اصطلاحات در گونه زبانی جبهه است. این گونه پس از پایان جنگ و رنگ باختن تدریجی فرهنگ جبهه، تا حد زیادی کاربرد و رواج خود را از دست داده است

کلیدواژه ها:

Persian language ، Sociolinguistics ، Culture of war front ، Iran-Iraq war ، Spoken language ، جامعه شناسی زبان ، جبهه ، فرهنگ جبهه ، جنگ ایران و عراق ، دفاع مقدس ، زبان گفتاری