بررسی تعامل پایداری و هویت در معماری ایران و جایگاه آنها در آینده

تجارب ارزنده گذشتگان درطول تاریخ همیشه سرمایه اصلی دانشمندان و مبتکران درگره گشایی ازمشکلات و حرکت بسوی اینده بهتر بوده است و انتقال تجارب گذشتگان ازنسلی به نسل دیگرباعث پیشرفت علمی و تقویت حس خوداتکایی و ایجادهویتی پایدارمی باشد معماری پایداریکی ازجریان های مهم معماری معاصر است جریانی که عکس العملی منطقی دربرابر مسائل و مشکلات بوجود امده عصرصنعت به شمار میرود و گذشتگان ما نیز مطابق امکانات و توانمندیهای زمان خود برآن تاکید داشتند لذا مفهوم پایدار یاهرمفهوم دیگری که به ادبیات کشور وارد میگردد متناسب با اداب و سنن این مرزوبوم باید تفسیرگردد تا فهم آن برای جامعه امکان ناپذیر و هضم آن درفرهنگ ایرانی میسر گردد هدف ازارایه این مقاله بیان این موضوع می باشد که درمعماری ایرانی مقوله پایداری ارتباطی تنگاتنگ با هویت معماری ایرانی دارد که بادقت درنحوه تعامل این دو مقوله میتوان به راهکارهای مناسب برای طراحی و ساخت ساختمان های اینده معماری معاصر ایران همت گمارد