کاربرد تئوری HES در مدیریت و پایداری مراتع

مراتع به عنوان اساسی ترین بستر توسعه پایدار محیط زیست و پدیده های بوم شناختی به شمار می روند. تئوری رابطه انسان باطبیعت به بررسی راه های مختلف درک و تعامل انسان با جهان طبیعی می پردازد. ارزش ذاتی طبیعت را می شناسد و بر اهمیتحفظ رابطه هماهنگ با آن تاکید می کند. نظریه رابطه انسان با طبیعت بینش های ارزشمندی را در مورد ارتباط ما با جهانطبیعی ارائه می دهد. لذا مدیریت زیست محیطی و پایداری نقشی حیاتی در حفظ محیط زیست طبیعی و تضمین زنده ماندندراز مدت آن ایفا می کند. با درک نظریه ارتباط انسان با طبیعت، میتوانیم استراتژی های موثری برای مدیریت و حفظ منابعطبیعی، کاهش اثرات زیست محیطی و ترویج شیوه های پایدار ایجاد کنیم. از این رو در این پژوهش سعی شده که با درک وتصدیق ارتباط متقابل خود با طبیعت، بتوانیم قدردانی عمیق تری نسبت به محیط زیست داشته باشیم و در جهت حفظ و پایداریآن تلاش کنیم نتایج حاکی از آن است که با بکارگیری این تئوری در مدیریت زیست محیطی و تلاش های پایداری به این امکاندست می یابیم که تصمیمات آگاهانه بگیریم و اقداماتی را که با طبیعت هماهنگ هستند را اجرا کنیم. و با اولویت بندی حفاظت،کاهش ضایعات و ترویج منابع تجدیدپذیر، میتوانیم آینده متعادلتر و پایدارتری برای خود و نسل های آینده ایجاد کنیم.

کلیدواژه ها:

انسان ، محیط زیست ، پایداری ، تعامل ، مراتع