تعیین رابطه میان نیاز به پیشرفت کارکنان با سازگاری شغلی (موردمطالعه:کارکنان مجتمع فولاد شهر بناب)

هدف: این پژوهش با هدف، تعیین رابطه میان نیاز به پیشرفت کارکنان با سازگاری شغلی کارکنان مجتمع فولاد شهر بناب) انجام شد. روش: به لحاظ روش گردآوری داده ها، از نوع توصیفی و همبستگی بود. جامعه آماری تحقیق را کارکنان مجتمع فولاد بناب به تعداد ۱۲۵۰ نفر تشکیل دادند.تعداد ۲۸۴ نفر بر اساس جدول کرجسی و مورگان و به روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه های سازگاری شغلی دیویس و لافکوایست(۱۹۹۱) و نیاز به پیشرفت هلمریچ و اسپنس(۱۹۷۷) استفاده گردید که روایی آنها مورد تایید قرار گرفت و پایایی آنها نیز از طریق آزمون ضریب آلفای کرونباخ تایید شد. به منظور تحلیل داده ها از نرم افزار spss استفاده شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد بین نیاز به پیشرفت کارکنان و سازگاری شغلی کارکنان مجتمع فولاد شهر بناب رابطه معنی داری وجود دارد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد کارکنانی که به رضایت شغلی و موثر بودن آنها در سلسله مراتب سازمانی توجهی خاص دارند می توانند در بهبود عملکرد کاری خود نقش داشته باشند.

کلیدواژه ها:

نیاز به پیشرفت کارکنان ، سازگاری شغلی ، ارزش راحتی