فراموشی معماری پایدار دیروز در نمای ساختمانهای امروز

امروزه نمای ساختمان یکی ازویژگیهای مهم و تاثیرگذار درامرساخت وسازمحسوب میشود نمای هربنا درشکل دهی به مجموعه شهری کهدرآن حضور دارد موثر است طراحی و فکر برروی تک نما درشهرهای امروزی رفته رفته عاملی شده تا سیمای شهرها را اشفته و ناهمگون سازد فرم یک ساختمان اولین عامل تحریک کننده حس بینایی انسان است درشناخت ودرک پوسته خارجی بنا فرم بناها علاوه براینکه ازنقطه نظر زیباشناسی بسیاربااهمیت است ازددیگاه ها یدیگر نظیر بهینه بودن انرژی تاثیرات اقلیمی مصالح مصرفی سازه ی سبک اقتصادی بودن طرح و هماهنگ بودن با فرهنگ هرملت و پیوند دشتن بافرم های تاریخی درهرمنطقه نیز حائز اهمیت است فرم بنا همچنین ازعوامل جوی نیز تاثیرپذیر است نمای ساختمان باید به دنبال خلق یک کلیت هماهنگ بوسیله تناسب خوب پنجره ها بازشوهای درسایبان ومحدوده سقفها سازه عمودی و افقی مصالح رنگ عناصرتزئینی و .... باشد پنجره ها همواره بادیگرعناصر دیوارسطوح بازوبسته تیره و روشن صاف و ناهموار را بروجود می اورند مصالح نمادرشکل زبری و خشنی نما تاثیر میگذارد دراین مقاله با استفاده ازروش اسنادی پس ازمروری برمفهوم پایداری تعریف آن و شناخت مفاهیم پایداری درمعماری به بررسی و تحلیل معماری سنتی ایران ازنظر فرم درنمای ساختمان ها پرداختیم درپایان مقاله معیارهایی درراستای پایدارسازی نماهای ساختمانهای معاصر و درنهایت پایدارسازی نمای شهری ارایه کردیم

کلیدواژه ها:

پایداری/نما/معماری سنتی ایران