تجارب نزدیک به مرگ در بخش اورژانس: مروری بر دیدگاه های بالینی و پدیدارشناسی

مقدمه: تجربیات نزدیک به مرگ (NDEs) تجربیات ذهنی عمیقی هستند که توسط افرادی که به مرگ نزدیک می شوند گزارش می شوند. این تجربیات اغلب شامل احساس ترک بدن فیزیکی، ورود به قلمرو یا بعد متفاوت، مواجهه با عزیزان متوفی، و داشتن دیدگاهی جدید در مورد زندگی و مرگ است. در حالی که NDE ها در زمینه های مختلف، از جمله حوزه های مراقبت از آسایشگاه و مراقبت های ویژه مورد مطالعه قرار گرفته اند، شکافی در ادبیات مربوط به NDE ها در بخش اورژانس وجود دارد. روش شناسی: مکانیسم های مسئول NDEها همچنان موضوع بحث در میان محققان است. روش شناسی تحقیق در مورد NDE ها اغلب شامل مطالعات موردی و نظرسنجی برای ثبت این تجربیات است. با تجزیه و تحلیل این روش ها، محققان می توانند بینش هایی در مورد ماهیت ذهنی NDEها و همچنین همبستگی های فیزیولوژیکی و روان شناختی بالقوه آنها به دست آورند.یافته ها: تحقیقات نشان می دهد که بخش قابل توجهی از افرادی که بحران های پزشکی تهدید کننده زندگی را تجربه کرده اند NDEs را گزارش می کنند. این تجربیات می توانند در سناریوهای بالینی مختلف، از جمله ایست قلبی، تروما، و بیماری شدید رخ دهند. ویژگی های اصلی NDE ها، مانند احساس آرامش، بررسی پانورامیک زندگی، و برخورد با بستگان متوفی، در موارد ED ثبت شده است. مطالعات نشان داده اند که NDEهایی که در بخش اورژانس رخ می دهند شباهت هایی با موارد گزارش شده در محیط های غیرپزشکی دارند که نشان دهنده جهانی بودن این پدیده ها است.نتیجه گیری: در نتیجه، تجربیات نزدیک به مرگ در حوزه بخش اورژانس نشان دهنده پدیده های عمیق و تحول آفرینی است که شایسته توجه متخصصان مراقبت های بهداشتی، محققان و سیاست گذاران است. با درک شیوع، ویژگی ها، تاثیر روان شناختی، و مکانیسم های زیربنایی NDEs در بخش اورژانس، می توانیم رویکردی دلسوزانه تر و بیمار محورتر در پزشکی اورژانس را ترویج کنیم. مطالعات آتی که پیچیدگی های NDEs را در بحران های حاد پزشکی بررسی می کنند، برای پیشرفت درک ما از آگاهی، معنویت و تجربه انسانی ضروری هستند.

کلیدواژه ها:

تجربیات نزدیک مرگ ، بخش اورژانس