چکیده سخنرانی « تجربه های نزدیک به مرگ از منظر روانشناسی دین»

مقدمه: تجربه های نزدیک به مرگ عبارتند از هر گونه تجربه مثبت یا منفی در ارتباط با مرگ یا نزدیک به آن. اموری مانند احساس خروج از بدن، دیدن تونل نور و عبور از آن،مواجهه با انوار مقدس، ملاقات نیاکان و اقوام وفات یافته و... . از آنجا که بر اساس برخی تحقیقات روانشناختی حدود ۱۵% مردم تقریبا این گونه تجربه ها را داشته اند، می توان از منظر روانشناسی و به عنوان یک پدیده روانشناختی آن را بررسی کرد.البته مرگ و مسائل آن از موضوعات مورد توجه همه ادیان الهی به ویژه اسلام است. آیات قرآن و روایات ناظر بر مرگ و حوادث پیرامونی آن بالغ بر صدها گزاره می شود. روش تحقیق: کتابخانه ای و مبتنی بر تحلیل گزارشات صحت سنجی شده از تجربیات نزدیک به مرگ است. در این جستار با روش کتابخانه ای مبتنی بر نمونه های عینی در منابع روانشناسی و دین بخشی از چالش ها را پاسخ می گوییم.یافته ها: جواب پرسشهای زیر: برخی از مهمترین پرسش ها در این زمینه عبارتند از: آیا تجربه های نزدیک به مرگ اموری واقعی یا توهمی اند؟ تجربه های نزدیک به مرگ تبیین مادی (زیستی بدنی/عصب روانشناختی ) دارد یا تبیین فراروانشناختی و غیرمادی دارد؟ تبیین های علمی قابل پذیرش این تجربه ها در روانشناسی چیست؟ فرآیند و مراحل تجربه نزدیک به مرگ کدامند؟ ویژگی ها و مشخصات تجربه نزدیک به مرگ در روانشناسی چیست؟ تبیین دین و گزاره های دینی در این زمینه چیست؟ آیا تجربه نزدیک به مرگ ما را به دنیای فراتر از مرگ می برد؟ نتیجه: بنابر این مرگ و تجربه های نزدیک به مرگ می تواند به عنوان مسئله ای در روانشناسی دین مطرح شود.

کلیدواژه ها:

تجربه نزدیک به مرگ ، روانشناسی دین ، اسلام ، تجربه های دینی و معنوی