تحلیل وضعیت اسکان و سکونت در مناطق شهری در معرض فرونشست(نمونه پژوهی: شهر اصفهان)

فرونشست زمین یکی از چالش های مهم شهر اصفهان است که به دلیل کاهش منابع آب زیرزمینی و شرایط خاص زمین شناختی، اثرات گسترده بر پایداری شهری و زندگی ساکنان این شهر دارد. این پژوهش به بررسی تاثیر فرونشست زمین بر سطح اشغال و تراکم جمعیت در اصفهان پرداخته است. برای این منظور داده های مربوط به فرونشست زمین از منابع سنجش از دور ومطالعات ژئوتکنیکی جمع آوری شده و با ستفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی GIS ارتباط بین مناطق فرونشسته، سطح اشغال زمین و تراکم جمعیت تحلیل شد. نتایج این مطالعه نشان می دهد که مناطقی با تراکم جمعیتی بالا و سطح اشغال زیاد بیشترین اسیب پدیری را در برابر فرونشست زمین دارند. علاوه براین فرونشست منجر به تغییر الگوهای توزیع جمعیت و کاهش پایداری برخی کاربری های زمین شده است. در پایان پیشنهادهایی برای مدیریت بهتر تراکم جمعیت و بازنگری در الگوهای توسعه شهری در مناطق پرخطر ارائه شده است. این پژوهش می تواند به عنوان مبنایی برای سیاست گذاری های پیشگیرانه در راستای کاهش اثرات فرونشست زمین در شهر اصفهان مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

فرونشت زمین ، جمعیت ، ساختمان و اصفهان