استفاده از نانوذارت پراکسید کلسیم در حذف نفتالین از آب زیرزمینی: بررسی تاثیر دما و pH بر بازدهی حذف
محل انتشار: فصلنامه زیست فناوری، دوره: 11، شماره: 4
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 64
فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_BIOT-11-4_008
تاریخ نمایه سازی: 5 دی 1403
چکیده مقاله:
یکی از روش های نوین پاکسازی آب های زیرزمینی آلوده به ترکیبات نفتی، استفاده از ترکیبات آزادکننده اکسیژن است. این ترکیبات میتوانند با آزاد کردن رادیکالهای آزاد، آلاینده را به صورت شیمیایی تخریب کنند و یا با اکسیژن رسانی به بستر آب زیرزمینی، ضمن تحریک میکروارگانیسم های بومی، منجر به حذف زیستی آلاینده شوند. در پژوهش حاضر، نانوذرات پراکسید کلسیم (CaO۲) جهت تامین اکسیژن مورد نیاز برای رشد و فعالیت میکروارگانیسم های ساکن آب زیرزمینی در آزمایش های ناپیوسته بهکاربردهشد و تاثیر عوامل مختلف همچون میزان نانوذرات در آب، دما و pH بر عملکرد نانوذرات در حذف آلاینده مدل (نفتالین) در غلظت اولیه ppm ۲۰ مطالعه شد. نتایج نشان داد که در حضور mg/L ۴۰۰ از نانوذرات CaO۲ و در دمای oC ۰.۵± ۳۰و pH اولیه خنثی، جمعیت میکروبی آب زیرزمینی به بالاترین حد خود رسید و با حفظ شرایط خنثی و یا جلوگیری از افزایش یا کاهش شدید pH، ۱۰۰ % نفتالین محلول به طور کامل پس از ۲۰ روز حذف شد. همچنین، نفتالین در pHهای ۳، ۴/۷ و ۱۲ و دمای oC ۰.۵± ۱۵به ترتیب در روزهای ۲، ۲۰ و ۳۰ به طور کامل از نمونه ها حذف شد که نشاندهنده غالب و سریع بودن واکنش اکسیداسیون شیمیایی در شرایط اسیدی است. در دماهای۰.۵± ۱۵ و oC ۰.۵±۳۰ نیز آلاینده در روزهای ۲۰ و ۱۵ از آب زیرزمینی به طور کامل حذف شد. در عین حال با کاهش دما به oC ۴ به جهت افت فعالیت میکروبی و سرعت واکنشهای شیمیایی، تنها ۷۵ % از آلاینده طی ۳۰ روز بررسی، حذف شد.
کلیدواژه ها:
petroleum contaminant ، groundwater ، naphthalene ، nanoparticles of oxygen releasing ، bioremediation ، CaO۲ ، آلودگی نفتی ، آب زیرزمینی ، نفتالین ، نانوذرات آزادکننده اکسیژن ، پاکسازی زیستی ، CaO۲.
نویسندگان
فاطمه غلامی
Department of Microbiology, Faculty of Biology, University of Tehran
محمود شوندی
Assistant Professor of Biotechnology, Ecology and Environmental Pollution Control Research Group, Research Institute of Petroleum Industry
سید محمد مهدی دستغیب
Assistant Professor of Microbiology and Biotechnology Group, Environment and Biotechnology Research Division, Research Institute of Petroleum Industry
محمد علی آموزگار
Professor of Microbiology, Department of Microbiology, Faculty of Biology, University of Tehran, Tehran, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
